همانند تمام سرگرمی‌ها، مسابقات فوتبال بخصوص مسابقات جهانی به صنعت سودآوری برای سرمایه‌داران تبدیل شده‌است. درحالی‌که پول برای پیشبرد این مسابقات از بودجه ملی کشورها به مصرف می‌رسد، ولی بیشتر عاید به‌دست‌آمده به جیب سرمایه‌داران آن کشور می‌رود. تا چند روز دیگر مسابقات جهانی ۲۰۱۴ در برازیل آغاز می‌شود و دولت برای این برنامه جهانی آمادگی می‌گیرد. اما از سوی دیگر، مردم عام یا زاغه‌نشین‌های برازیل علیه فساد مقامات بلندرتبه در این پروسه و تخصیص بودجه برای مصارف ساخت ستدیوم‌های فوتبال و دیگر زیرساخت‌ها بر پا خاسته‌اند، زیرا این پول گزاف از مصارف صحت، معارف و دیگر خدمات عامه کاسته‌‌است. پولیس هم با گلوله‌های رابری و گاز اشک‌آور به استقبال  معترضان می‌رود.

افغانستان زیر نام «رهایی زنان» اشغال گردید و از آن به بعد دولت پوشالی کرزی ۲۸٪ حضور زنان سرکاری در پارلمان را دستاورد آزادی زنان می‌خواند. ولی آیا ناله‌های سحرگل‌ها، بشیره‌ها، ستاره‌ها، آمنه‌ها، گل‌بی‌بی‌ها، شکیلا‌ها، نور‌بی‌بی‌ها و دیگر خواهرکان نامراد ما که در گوشه و کنار افغانستان بلند است، التیام یافته؟

بعد از رانش زمین در قریه آب باریک ولسوالی ارگو، اسکواتوری که قرار بود باید آوار را برای نجات جان گیرماندگان پس کند، یک روز ناوقت‌تر به صحنه حادثه می‌رسد. اما پس از چند ساعت کار بنابر عدم مواد سوخت کافی از کار می‌ایستد و عملیات نجات به پایان می‌رسد. مردم منطقه مجبور می‌شوند که اجساد عزیزان شان را با دستان خالی از زیر آوار بیرون بکشند. ولی از سوی دیگر، آسمان آب باریک همه روزه شاهد نشست و پرواز بیشتر از ده‌ هلیکوپتر است که حاکمان جنایت‌کار را برای سود تبلیغاتی و عایداتی شان به ساحه انتقال می‌دهد.

در ۴ می ۱۸۸۶، در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران امریکایی که خواهان تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات روزانه کار از ۱۰ به ۸ ساعت بودند، پس از انفجار در داخل معترضان که باعث مرگ یک پولیس شد، پولیس به روی کارگران اعتصابی و هواداران شان آتش گشود. در این حادثه تعداد بی‌شماری کشته و زخمی شدند و پسان دولت چهار تن بی‌گناه را اعدام نمود. از آن به بعد، «انترناسیونال دوم» روز اول می را جهت یادبود و احترام از کشته‌شدگان به حیث «روز جهانی کارگر» انتخاب نمود که تا به امروز در سراسر جهان تجلیل می‌شود.