استاد داوود امیری، جان‌باخته ورزش کشور

در ۱۹ دلو ۱۳۹۸ استاد داوود امیری، مرد برومندی که با عشق به زند‌گی و امید به آینده، جوانان وطن را پرورش داده و همیشه در فکر بهبود و انکشاف ورزش بود، توسط طالبان ددمنش تیرباران گردید.

یادبود از شهدای قتل‌عام یکاولنگ توسط حزب همبستگی

به تاریخ ۱۷ جدی ۱۳۹۸، «حزب همبستگی افغانستان» با همکاری بازماندگان قربانیان محفل یادبود شهدای قتل‌عام یکاولنگ را بار دیگر در بازار نیک (مرکز یکاولنگ) برگزار نمود. در نخست، همه شرکت‌کنندگان محفل برای دقیقه‌ای به یاد لحظات تیرباران‌ جانباختگان سکوت نمودند. سپس، اعلامیه حزب توسط فانوس، یکی از جوانان حزب همبستگی خوانده و کلیپ‌هایی که آلام بازماندگان این فاجعه را به تصویر می‌کشید نمایش داده شد که اشک شرکت‌کنندگان را جاری ساخت.

یادبود از داکتر ناکامورا در ننگرهار

به تاریخ ۲۲ قوس ۱۳۹۸، اعضای «شورای قومی دره نور، خیوه و بهسود» طی همایشی از زحمات و ازخودگذری‌های شهید داکتر تتسو ناکامورا قدردانی نموده و کشته‌شدن وی و پنج همکار افغان‌اش –شهید سیدرحیم، شهید عبدالقدوس، شهید جمعه‌گل، شهید زین‌العابدین و شهید مندوزی علی‌خیل– را تقبیح کردند. در آغاز، گرداننده برنامه ابراز داشت:

«داکتر ناکامورا زندگی راحت جاپان را کنار گذاشته و به کشور ما آمد. او زمین‌های خشک بی‌حاصل را با کار و زحمات‌اش مبدل به باغ‌های میوه و زمین‌های زراعتی حاصلخیز کرد. او برخلاف اشغالگران، برای سرسبزی و آرامی کشور ما به اینجا آمده بود. دولت افغانستان که در راس آن فاسدان، جنایتکاران و خاینان جابه‌جا شده‌اند، میلیون‌ها دالر را زیر نام این و آن حیف و میل می‌کنند. آنان برای امنیت جانی هر خاین میلیون‌ها دالر را به مصرف می‌رسانند، ولی برای این انسان بشردوست اندکترین توجه‌ای هم نکردند. چند سال پیش، همکارش به نام کازویا ایتو اختطاف و بعد تیرباران گردید. هرچند، مردم محل قاتلان وی را می‌شناسند، اما دولت به‌سان صدها قضیه دیگر، بر روی آن نیز خاک پاشید.

گزارش سفر سیلی غفار به ایتالیا

نهاد‌های «با هم می‌توانیم» (Insieme Si Puo) و «سازمان هماهنگی ایتالیایی برای زنان افغان» (CISDA) جهت بیان وضع اسفناک امنیتی، اجتماعی و اقتصادی مردم، افزایش خشونت علیه زنان و نقش جنبش‌های پیشرو افغانستان در چندین شهر ایتالیا برنامه‌های مختلفی ترتیب داده بودند. شرکت‌کنندگان این نشست‌ها عمدتا متشکل از مردمان آزادیخواه، فمینیست و مدافعان حقوق زنان، فعالان ضدجنگ و احزاب چپ و پیشرو ایتالیا بودند. قبل از سخنرانی خانم غفار ابتدا دو سازمان میزبان در مورد فعالیت‌ها و سفرهای شان در ولایات و ولسوالی‌های دورافتاده کشور گزارش داده و شرکا را به کمک بیشتر مردم افغانستان تشویق می‌نمودند.

به تاریخ ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۹ «بنیاد خانواده کوستا» که با گردآوردی اعانه از مردم محل چند کورس سوادآموزی زنان را در افغانستان براه انداخته است، در منطقه کورواره برنامه‌ای را ترتیب داده بود. خانم غفار از عدم دسترسی زنان به تعلیم، تحصیل، صحت، عدالت و فرصت‌های اقتصادی صحبت کرده و یادآور شد زنان افغان قربانی انواع خشونت‌ها در جامعه اند. در پایان سخنانش وی به نقش استعمارگرانه دولت‌های غربی در افغانستان پرداخته و خاطرنشان ساخت که حساب مردم یک کشور از دولت‌های مرتجع شان جداست:

گزارش سفر سیلی غفار به ایتالیا

در سپتامبر و اکتوبر ۲۰۱۹ سیلی غفار سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» به دعوت نهادی موسوم به «با هم می‌توانیم» ((Insieme Si Puo به ایتالیا سفر نموده و با شرکت در چندین کنفرانس پیرامون حقوق بشر، زنان و وضعیت مهاجرین در چندین شهر مردم ایتالیا را در جریان فاجعه جاری در افغانستان قرار داد که اینک گزارش آن خدمت خوانندگان سایت حزب همبستگی ارایه می‌گردد:

شرکت در کنفرانس مرکز بلدوچی و تحصن مقابل پایگاه نظامی امریکا در شهر اویانا

از تاریخ ۲۶ الی ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹ سیلی غفار در کنفرانسی «حقوق بشر، صلح و همبستگی بین المللی» که از در طرف «مرکز بلدوچی» دایر گردیده بود، شرکت جست. این مرکز بیشتر در زمینه حقوق بشر، دفاع از اقلیت‌ها و سکیولاریزم فعال است.

مادر شجاعی که انتقام گرفت

فرسی، یکی از عقب نگهداشته‌ترین ولسوالی‌های ولایت هرات حدود ۲۸۰ کیلومتر از مرکز فاصله دارد و اهالی آن به دلیل دورافتادگی، صعب‌العبور بودن راه‌ها و هوای سرد به شدت از فقر و فلاکت رنج می‌برند. پیشه بیش از ۸۵ فیصد باشندگان فرسی زراعت و مالداری بوده و از دسترسی به ابتدایی‌ترین امکانات تعلیمی، فرهنگی، صحی وغیره محروم اند.

علاوه بر بلایای طبیعی و فقر کشنده، حضور جنایتکاران طالبی زندگی را بر توده‌های بی‌بضاعت این خطه تیره و تار ساخته است.

قریه‌ای که هر خانواده‌اش در سوگ نشسته است

به تاریخ ۲۶ میزان ۱۳۹۸ (١٨ اکتوبر ٢٠١٩) در قریه جودره ولسوالی هسکه‌مینه ننگرهار، حین نماز جمعه در داخل مسجد دو انفجار صورت گرفت که ٦٤ شهید و ٤٨ تن زخمی بجا گذاشت. گفته می‌شود که این انفجارها ناشی از حملات انتحاری بودند ولی هیچ‌کس فرد انتحاری را به چشم ندیده است.

نماینده حزب همبستگی افغانستان که به دیدار باشندگان عزادار قریه رفته بود گزارش می‌دهد که بازماندگان در وضعیت بد روحی بسر برده و خانه خانه به ماتمکده‌ای بدل گشته است.

مقاومت انسان باهمت دربرابر قومندان منفور جمعیتی

مرد میانه‌‌سال به نام بازمحمد در قریه کیمان میانشهر ولسوالی ورسج تخار زندگی دارد. او همواره چه در زادگاه خود و چه در ایران مصروف شغل بنایی بوده و به همین سبب به استاد بازمحمد معروف شده است. این گلکار تنگدست باوجودی که یک عمر کار ساختمانی انجام داده است اما هرگز صاحب سرپناهی برای خودش نشده است.

خیزش مردم علیه بشیر قانت گلبدینی در چاه‌آب

ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻼﻡ‌ﺣﺴﯿﻦ ﺟﻨﺪﯼ، ﺧﻮﺍﻫﺮﺯﺍﺩﻩ ﺑﺸﯿﺮ ﻗﺎﻧﺖ ﮔﻠﺒﺪﯾﻨﯽ مرکز ولسوالی ﭼﺎﻩ‌ﺁب تخار ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ موشک و ﻫﺎﻭﺍﻥ مورد هدف قرار داده ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ‌ﺷﺪﻥ ﺩﻩ‌ﻫﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ بی‌گناه ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. دولت به‌طور ﻋﻤﺪﯼ ﻧﻈﺎﺭﻩ‌ﮔﺮ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ منطقه بوده و از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺭﻭﺯ بدینسو ﺗﻤﺎﻡ ﺩﮐﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ مرکز ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺳﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ می‌باشد. ﺷﻤﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ ساحه ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ و ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺍﻣﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ.

ﻣﻠﻨﮓ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﻞ می‌گوﯾﺪ:

مراسم عروسی‌ای که ملتی را به ماتم نشاند

شب ۲۶ اسد ۱۳۹۸ حمله انتحاری مرگبار و خونینی در محفل عروسی تالار شهر دبی در غرب کابل، بار دیگر مردم داغدار ما را در ماتم جانکاه نشانده و کابلیان را در سوگ عمیق فرو برد. این فاجعه غم‌انگیز که جان بیش از ۸۰ هموطن بیدفاع ما را گرفت و نزدیک به ۲۰۰ زخمی از خود بجا گذاشت، سیلی محکم دیگریست به روی حکومت دوسره فاسد ع و غ که در نتیجه سیاست‌های خاینانه‌شان هر روز ده‌ها هموطن ما به خاک و خون افتاده و عزیزان شان را از دست می‌دهند. هرچند مسوولیت این حمله را داعشیان خونریز پذیرفتند اما مسوول واقعی چنین قتل‌عام‌های هولناک سران مزدور و جنایتکار دولت پوشالی اشغالگران امریکایی اند که بخاطر اهداف پلید و شوم باداران شان سیاست مرگ زاییده در نتیجه معامله و ساخت و پاخت با خونریز‌ترین گروهها، آنان را جری‌تر می‌سازند.

صبح امروز با قلب مملو از غم و درد به تالار شهر دبی رفتم تا ضمن صحبت با مسوول هوتل در باره حادثه، آدرس میرویس (داماد) و سایر قربانیان را بدست آرم. هوتل به مخروبه مبدل گردیده و سایه شوم وحشت و بربادی مغزم را می‌فشرد. با دیدن لکه‌های خون روی دیوار تصور کردم صدای جیغ و ناله زخمیان را می‌شنوم که مرا به کمک فرا می‌خوانند و تن‌های تکه تکه و پرپر شده‌ی هموطنانم را می‌بینم و....

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 74 نفر