در سال‌های پایانی قرن نوزدهم جنگ شدیدی بین امریکا و اسپانیا در فلیپین در گرفت و در نتیجه این کشور از قیمومیت اسپانیا که بیش از سه قرن بر آن حکم رانده بود بیرون شده به مستعمره امریکا بدل شد. با آن که در جریان جنگ دوم جهانی برای مدتی در اشغال جاپان درآمد اما بعد از شکست جاپان دوباره امریکا بر آن حاکم شد. بعد از جنگ دوم جهانی و پیروزی کمونیستها در چین، نسبت به هر زمانی موقعیت جغرافیایی فلیپین برای امریکا اهمیت کسب کرد و این باعث شد تا به زودی دو پیمان نظامی بین امریکا و دولتهای دست نشانده اش (١٩٤٧ و ١٩٥١) به امضا رسند. براساس این پیمان‌ها امریکا اجازه یافت که از آن کشور به مثابه تخته خیزش استفاده نموده پایگاه های قوای هوایی کلارک ‌(Clark Air Base) و نیروی دریایی سبیک بای (Naval Base Subic Bay) را در آنجا احداث نماید. ضمنا ده‌ها پایگاه کوچک و سیار در دیگر نقاط این کشور بنا شدند.

در سایت انترنتی ریل کلیر ورلد (Real Clear World) آمده است که رییس نیروی دریایی امریکا در ١٩٥٨ گفته بود: «هدف اصلی ایجاد این پایگاه‌ها در سرتاسر دنیا مبارزه با کمونیزم می‌باشد.» امریکا از پایگاه‌های مستقر در فلیپین در جریان جنگ ویتنام استفاده وسیع نمود. غند هفتم بحری پنتاگون در ویتنام توسط این پایگاه‌ها حمایت لوژستیکی می‌شد.

امسال مصادف بود با چهلمین سال کودتای نظامی شیلی که در ١١ سپتمبر ١٩٧٣ به وقوع پیوست و دولت منتخب و مردمی سلوادور آلنده توسط دیکتاتور شریر، جنرال اگوستو پینوشه، به کمک دولت امریکا سرنگون گردید. تحت سرپرستی مستقیم سی.آی.ای سه دهه تمام جو فاشیزم و کشتار بر شیلی چیره گشت، هزاران تن بازداشت و سربه نیست شدند و بیش از دوصدهزار تن مجبور به فرار از کشور گردیدند.

در میان این کشته شدگان دو خبرنگار امریکایی، چارلز هارمن (Charles Horman) ٣١ ساله و فرانک تروجی (Frank Teruggi) ٢٤ ساله نیز شامل بودند. چارلز هارمن خبرنگار و مستندساز امریکایی در شیلی زندگی میکرد و برای چندین روزنامه پیشرو و مترقی مینوشت. در ١٧ سپتامبر ١٩٧٣، شش روز پس از کودتای نظامی، هارمن از خانه اش دستگیر و پس از انتقال به «استدیوم ملی شیلی» -جایی که ٤٠٠٠٠ تن زندانی سیاسی به شمول آوازخوان و ترانه‌ساز شهیر این کشور ویکتور خارا نگهداری میشدند- ناپدید گردید.

در جریان جنگ ویتنام که به شکست مفتضحانه‌ امریکا منجر گردید، مقادیر زیاد مواد‌مخدر تولیدشده در آسیا در طیاره‌های نظامی به خاک امریکا انتقال داده شده، به قیمت گزاف جهت به اعتیاد کشانیدن جوانان به فروش می‌رسید. از آنجایی که بیش از ۵۵ هزار نظامی امریکایی در ویتنام کشته شده، اجساد شان به امریکا منتقل گردید، به آسانی هزاران کیلو هیرویین در تابوت‌ها جاسازی و وارد آن کشور گردید.

«گانگستر امریکایی» (American Gangster) فلم مشهور هالیود است که براساس داستان واقعی به این قضیه پرداخته‌است. این فلم زندگی یکی از قاچاقیان بزرگ موادمخدر به نام فرنک لوکاس را به تصویر می‌کشد که در زمان جنگ ویتنام، در تبانی با مقامات ارتش امریکا، در تابوت‌های عساکر کشته‌شده امریکایی هیرویین را از ویتنام به امریکا انتقال می‌داد.

به تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ کودتا نظامی‌ای مطابق نقشه سی.آی.ای در شیلی صورت گرفت که منجر به سرنگونی دولت منتخب و دموکراتیک سالوادور آلنده و به قدرت رسیدن دیکتاتور فاشیستی به نام آگوستو پینوشه شد که پیامد آن مستولی شدن جو خفقان و ترور و وحشت در آن کشور بود. بعد از رویکار آمدن نظامیان وابسته به امریکا در شیلی، اعضای کابینه آلنده دستگیر و در اردوگاه کار اجباری جزیره داوسون (جزیره‌ای در جنوب شیلی) زندانی شدند. وزیر داخله، معاون وزیر داخله، وزیر دفاع، وزیر امور خارجه، وزیر معادن، وزیر اقتصاد و دبیر مطبوعات از جمله این زندانیان بودند.

«جزیره ۱۰» نام مستعاریست که از سوی نظامیان پینوشه بر سرجیو بیتار (Sergio Bitar)، وزیر معادن دولت آلنده، در زمان حبس‌اش تحمیل گردیده بود. سرجیو از تجربیاتش در طول حبس کتابی نوشت که فلمنامه فلم «جزیره داوسون ۱۰» (Dawson Isla 10) نیز براساس این کتاب استوار است. این فلم با کارگردانی «میگل لیتین» (Miguel Littín) ساخته و در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۹، درست ۳۶ سال پس از روزی که دولت مترقی آلنده توسط پینوشه با همکاری دولت امریکا سقوط داده شد، انتشار یافت.

دولت امریکا از سینمای هالیود در توجیه سیاست‌های تجاوزگرانه‌اش دروغ‌پراگنی می‌کند و از این حربه برای کنترول افکار عامه جهت به بردگی کشانیدن ملت‌ها سود می‌برد. هالیود به مثابه بازوی تبلیغاتی دولت امریکا، با ساختن فلم‌های پرمصرف که بودجه و بخصوص امکانات نظامی آن مستقیما توسط پنتاگون در خدمت فلم‌سازان قرار داده می‌شود، در تلاش است تا نظام امپریالیستی‌ آن کشور را یگانه قدرت «شکست‌ناپذیر» نظامی، اقتصادی با فناوری پیشرفته به نمایش بگذارد. مضمون و ماهیت اکثر فلم‌های هالیودی و سریال‌های تلویزیونی اینست که دولت اشغالگر امریکا را تنها «ناجی» بشریت و «کبوتر صلح» و ترویج‌کننده «دموکراسی» در جهان وانمود سازد.

نیکاراگوئه بزرگترین کشور امریکای لاتین است که ۶ میلیون نفوس دارد. دریای کارائیب در شرق و اقیانوس آرام در غرب این کشور موقعیت دارند. نیکاراگوئه کشور چندملیتی است که در سال ۱۸۲۱ استقلال خود را از اسپانیا گرفت و بعد از آن تا سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ شاهد بحران‌های سیاسی و دست‌درازی امریکا و حاکمیت دیکتاتورهای وحشی بود. در سال ۱۸۹۳ خوزی سانتوس زیلایا (José Santos Zelaya) به حیث رئیس جمهور انتخاب گردید که با سیاست‌های دولت امریکا مخالف بود. امریکا برنامه داشت که از طریق نیکاراگوئه به اقیانوس آرام کانال حفر کند و اموال تجاری خود را از این راه انتقال دهد ولی زیلایا با جاپان و آلمان وارد گفتگو شد تا در حفر کانال به نتیجه برسد که دولت امریکا از این اقدام وی سخت برآشفت و برای سرنگونی او دست به کار گردید. خوان استرادا (Juan Estrada) که از مخالفان زیلایا بود مورد حمایت کاخ سفید قرار گرفت تا دولت را سرنگون سازد.

هزاران تن از سیاه‌پوستان امریکا در پی کشته شدن مرموز ساندرا بلاند زن سیاه‌پوست در زندانی در ایالت نیوجرسی به جاده ها برآمده علیه رفتارهای وحشیانه و خشونت‌آمیز پولیس شعار دادند. این اعتراض‌ها در حالی صورت گرفته که باراک اوباما در جریان سفر به کشور پدری‌اش، کینیا، با دروغ‌های شاخ‌دار گفته است که در ده سال گذشته توانسته حقوق سیاه‌پوستان امریکا را بیشتر تامین کند.

۴ اسد ۱۳۹۴ – ۲۶ جولای ۲۰۱۵:‌ خانواده‌های ۴۳ محصل ربوده‌شده مکزیکی پس از گذشت ۱۰ ماه هنوزهم برای دادخواهی فرزندان ناپدیدشده‌‌ی شان سرگردان اند. در شب ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۴، ۴۳ تن از گروه ۱۰۰ نفری محصلان که برای اشتراک در یک راهپیمایی رهسپار بودند، توسط پولیس اختطاف و تا به امروز ناپدید اند. هرچند، در آن زمان طی تحقیقات دولتی خاطرنشان گردید که آنان به یک باند موادمخدر سپرده شده و همه به قتل رسیده‌اند. ناپدید شدن این جوانان راهپیمایی‌های گسترده را در سرتاسر آن کشور دربرداشت و به خزان مکسیکو مشهور است. اما خانواده‌های محصلان یکجا با شهروندان مکسیکو این تحقیق را قبول نداشته و در تاریخ بیست‌وششم هر ماه با شعار «زنده برده شده بودند و ما آنان را زنده می‌خواهیم!» به جاده‌ها می‌ریزند. (عکس از: ای‌پی)

پس از آنکه دولت امریکا در جنگ ویتنام با شکست ذلتبار روبرو شد به سان مار نیم‌جان در صدد انتقام برآمد و تلاش نمود تا کشورهای ضعیف و کوچک را نشانه گرفته آنان را تحت تسلط خود درآورد. این کشور اشغالگر به تاریخ ٢٠ دسامبر ١٩٨٩ با ٢٧٠٠٠ الی ٣٠٠٠٠ عسکر بر پاناما حمله نموده آنرا اشغال کرد.

علت اصلی تهاجم امریکا بر پاناما کنترول کانال مهم آن کشور بود. از راه «کانال پاناما» امریکا حاکمیت عام و تام بر دو بحر داشت و می‌توانست در مدت کم بر کوبا، چین و دیگر کشورهایی که در آنزمان امریکا از آنان هراس داشت حمله کند و یا خطر حمله را دفع نماید. پاناما تا سال ١٩٨٩ نزدیک به ٦ بار مورد تهاجم نظامی امریکا قرار گرفته بود. در سال ١٩٠٣ دولت امریکا کانال پاناما را (که اقیانوس اتلانتیک و آرام را باهم وصل می‌کند) که کلمبیا قرارداد حفر و اعمار آنرا به عهده گرفته بود به زور و ترعیب دزدید. امریکا در سال ١٩٠٤ کار اعمار کانال پاناما را آغاز و در ١٩١٤ آنرا تکمیل کرد. این کشور بخاطر تخلیه منطقه کانال از سکنه ابتدا به پخش پرازیت تب زرد پرداخت و به تعقیب آن ١٨ پایگاه نظامی تاسیس کرد. در این مدت تمامی روسای جمهور پاناما با مداخله مستقیم امریکا انتخاب می‌شدند. در سال ۱۹۷۸ جیمی کارتر رییس جمهور وقت امریکا با امضای قراردادی با عمر ترخیو رییس جمهور پاناما وعده سپرد تا پایان سال ١٩٩٩ نیروهای امریکایی از آن‌کشور بیرون شده کنترول کامل کانال به مردم پاناما انتقال یابد.

یک بمب‌افکن امریکایی ساعت شش شام روز دوشنبه، ۷ سپتامبر ۲۰۱۵ کاروان وسایط نیروهای مبارزه با مواد مخدر حکومت افغانستان را بمبارد کرد که براساس آمار وزارت داخله هفده سرباز درین حادثه کشته شدند. در ابتدا مسوولان ولایت هلمند برای خاک زدن به چشم مردم و پنهان کردن جنایت باداران شان اعلام کردند که تمامی کشته‌ها افراد طالبان اند اما وقتی اجساد به شفاخانه ولسوالی گرمسیر منتقل شدند، خبر مرگ سربازان فاش گردید.

دریافت تصاویر با کیفیت بالاتر

۲۲ سنبله ۱۳۹۴: امروز بازماندگان قتل‌عام شاه‌شهید راهپیمایی مسالمت‌آمیزی را ترتیب داده بودند اما توسط اردوی ملی بر آنان شلیک گردید، که طی آن پای یک جوان به نام اسدالله ۱۹ ساله، از اقارب نزدیک شهید عبدالله و مسعود (جانباختگان قتل‌عام شاه‌شهید) زخم برداشت. مردم شاه‌شهید که اجازه رسمی از سوی وزارت امور داخله برای راه‌اندازی این راهپیمایی داشتند، همه در محل پرتاب راکت/بمب تجمع نموده بودند که در این اثنا یک موتر رینجر اردوی ملی از راه رسید. سرباز اردوی ملی برای متفرق‌ساختن مردم، با کلاشینکوف شلیک‌های هوایی نمود و سپس به‌سوی معترضان بی‌دفاع شروع به ضربه کرد. در این حادثه اسدالله، ۱۹ ساله، زخمی شد که اکنون در یکی از شفاخانه‌های کارته نو بستری است.

جمهوری گواتیمالا کشوری کوچک در امریکای مرکزی است که حدود ۱۳ میلیون نفوس دارد و از جمله دهها کشوریست که زخم‌های تجاوز، چپاول و جنایات دولت امریکا را در تاریخش ثبت نموده است. قبل از کودتای نظامی ١٩٥٤ حکومت دست‌نشانده امریکا تحت رهبری دیکتاتور بزرگ اوبیکو در آنجا تسلط داشت که این سرزمین را به زندان زحمتکشان و دهقانان مبدل نموده بود. عساکر امریکایی و صاحبان پرقدرت شرکت «یونایتد فروت» ^(۱) زمین‌های دهقانان را مصادره و تمامی بنادر و شرکت‌های کشتی‌رانی را مطلقا در تصاحب داشتند. مردم بی‌نوای گواتیمالا در بدل مزد ناچیز ۳۵ سنت روزانه و سال یکبار رخصتی مجبور به کار بسیار شاق در مزارع کیله بودند و تعداد کثیری در اثر شدت گرمی و کار به تحلیل رفته می‌مردند. این وضع مردم را به ستوه آورد تا این که در سال ١٩٤٤ به رهبری خوان خوزه آروالو حکومت نظامی اوبیکو سقوط و جمهوری دموکراتیک برپا می‌گردد.

نویسنده: نیکولای بابکین | برگرداننده: ا. م. شیری
منبع: وبلاگ «ا. م. شیری»، ۱ مهر- میزان ۱۳۹۴

دستور کار هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که روز ۱۵ سپتامبر آغاز شده، انتظار دارد یکی از پرمایه‌ترین نشستها در تاریخ موجودیت سازمان ملل متحد باشد. از ٢۸ سپتامبر تا ۳ اکتبر در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد بحثهای سیاسی عمومی جریان خواهد داشت که در آن مقامات عالیرتبه در حدود ۹٠ کشور، منجمله، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه شرکت می‌کند. این اولین دیدار پوتین از آمریکا پس از سال ٢٠٠۷ است. او روز ٢۸ سپتامبر سخنرانی خواهد کرد. بگفته دمیتری پسکوف، دبیر مطبوعاتی رئیس جمهور، سخنرانی پوتین در باره سوریه و مبارزه با تروریستهای «دولت اسلامی» (داعش) خواهد بود. روزنامه واشینگتن پست پیش‌بینی می‌کند، که رئیس جمهور روسیه پیشنهادی دایر بر قبول روسیه بعنوان عضو اصلی ائتلاف جدید در مبارزه با داعش ارائه خواهد داد. بعقیده این روزنامه «پوتین برای بازگرداندن وضعیت حقوقی ابرقدرت به روسیه سعی می‌کند، که ٢۵ سال قبل از دست داد. فهم این مسئله برای رئیس جمهور آمریکا که اکنون هفت سال است بمنظور توقف آفت نفوذ آمریکا در خارج بطور خستگی‌ناپذیر تلاش می‌کند، بسیار دشوار است».

پس از سقوط کندز به دست طالبان، آتشی در این شهر بر پا شده و باشندگان مظلومش جنایات ضدبشری را متحمل می‌شوند. حکومت وحشت ملی با معامله‌ پنهان این شهر را به طالبان وحشی تحویل داد و آنان نیز با چپاول، تجاوز جنسی و کشتار های گروهی قساوت و بربریت شان را یکبار دیگر به مردم نشان می‌دهند.

ساعت ٢:۰۸ صبح روز شنبه مورخ ۱۱ میزان ۱۳۹۴، طیاره‌های بم‌افکن امریکا یک شفاخانه سازمان «داکتران بدون مرز» در شهر کندز را هدف قرار دادند. هنگام این حمله هوایی، ١۰۵ مریض و پایواز در شفاخانه موجود بودند و ۸۰ کارمندان صحی داخلی و خارجی این شفاخانه نیز سرگرم رسیدگی به زخمی‌های جنگ کندز بودند.

از تجاوز آشکار امریکا و متحدانش بر افغانستان چهارده سال گذشت. اشغالگران با دسیسه خاینانه‌ی «مبارزه با تروریزم» وارد میدان شدند و با قتل و غارت، رشد بی‌سابقه مواد مخدر و آفرینش جنگ و چاق نمودن جنایتکاران و هیرویین‌سالاران، این سرزمین را به گورستان مردم بی‌دفاع‌ مبدل کردند. اشغالگران برای اهداف استراتژیک و اقتصادی شان مجهز‌ترین پایگاه‌های نظامی‌ را در افغانستان مستقر ساخته‌اند که تا سالیان دراز سرزمین ‌ما را در آتش جنگ و وحشت شعله‌ور نگهدارند.

دریافت تصاویر با کیفیت بالاتر