اعلامیه همبستگی به مناسبت ۸ مارچ ۲۰۱۴

هشتم مارچ روز جهانی زن، روز مبارزه و همبستگی زنان سراسر جهان برای احقاق حقوق پایمال‌شده شان از غل و زنجیر حاکمیت مردسالار، رژیم‌های ستمگر و سیستم سرمایه‌داری است. هشتم مارچ روز دگرگونی ساختارهای ضدانسانی و برخاستن علیه نابرابری‌هاییست که موقعیت والای زن را در حد ماشین چوچه‌کشی و وسیله اطفای شهوت مردان پایین آورده و وحشت‌بارترین جنایات را بر آنان روا می‌دارند. هشتم مارچ روز تجلیل و تعهد به خون ناهید‌ها، وجیهه‌ها، میناها، روزا لوگزامبورگ‌ها، لیلا قاسم‌ها، شیرین‌علم هولی‌ها، زویاها، مرضیه اسکویی‌ها، تانیاها و بی‌شمار‌ زنان مبارز دیگر جهان است که با مقاومت و پیکار حماسی و نثار خون شان ثابت نمودند که زنان می‌توانند همگام با مردان در راه جامعه عاری از ستم و بی‌عدالتی برزمند و جز این راهی برای رهیدن از اسارت و تیره‌روزی وجود ندارد.

جنایات امریکا در افغانستان

دوازده سال از تجاوز خونبار امریکا و متحدان ناتویش زیر پرچم «مبارزه با تروریزم»، «حقوق بشر»، «بازسازی»، «آزادی» و... به وطن ما گذشت. در این جریان نصیب ملت دربند تقویت بی‌حد دشمنان رنگارنگ با پشتاره‌ای از مصائب گوناگون شد و آن سرجنایتکارانی را که سالها قبل مردم ما طرد نموده بودند با عبا و قبا «تجدد» بار دیگر بر گرده های زخمی ملت تحمیل کردند.

در چنین اوضاع و احوالی که همه چیز بر وفق مراد اشغالگران طرح ریزی می‌شوند، دست‌نشانده ترین و فاسدترین دولت تاریخ در وطن ما حاکمیت دارد و بوی گند تجاوز، جنایت، فساد، خونریزی، ناامنی و مزدورمنشی از هر سو بالاست، داد زدن از «دولت مستقل» و «پیمان استراتیژیک به اراده افغانها» حرف پوچ و بیهوده‌ است و از اسارت و بندگی عمیقتر ملت خبر می‌دهد.

جنایات خلق و پرچم

سرانجام انتشار اسامی حدود ٥٠٠٠ قربانی آدمخواران رژیم منفور خلقی ـ پرچمی یکبار دیگر ماسک دروغین مدافعان سینه چاک «انقلاب ثور» را با سرافکندگی درید و زخم های مردم مظلوم ما را تازه نمود. «لیست مرگ» بخش کوچکی از جنایات هولناک رژیم ددمنش حزب دموکراتیک خلق می‌باشد. قتل‌عامهای این وطنفروشان به ٥٠٠٠ و ١٠٠٠٠ خلاصه نمی‌شود و تومار ١٢٠٠٠ زندانی اعدام شده نیز تا هنوز از آرشیو ها بیرون کشیده نشده است. جلادان چاکر روس همانند باندهای بنیادگرا با ریختن خون مردم بیدفاع و مخصوصا روشنفکران و تحصیلکرده‌ها، تلاش داشتند افغانستان را از وجود مغز های متفکر و شورشگر برای همیش «پاکسازی» نمایند.

میهنفروشان خلقی‌ـ پرچمی نه «کمونیست» بلکه عوامفریبان جانی زیر بیرق «خلق» و «زحمتکشان» و «برابری» بودند که به این ارزش ها با وقاحت تمام خیانت روا داشتند. هرچند آنان قربانیان شانرا با نام و نشان لیست می‌کردند، اما بعد از سقوط شان خونخواران تنظیمی، طالبی و امریکایی هرکدام دههاهزار هموطن ما را به کام مرگ بردند بدون اینکه لیستی از آنان به جا گذارند. در این وطن جنایتکاران و خاینان معلوم‌الحال از هفت تا هشت ثور که اینک سر بر آخور اژدهای بزرگی بنام امریکا و ناتو برده اند به جای اینکه به جوخه های اعدام سپرده شوند و یا در گوشه های متروک زندان عمر ننگین خود را سپری نمایند توسط اشغالگران امریکایی در هر سوراخ و سنبه دولت و «جامعه مدنی» و رادیو بی.بی.سی و سایر ارگانها جا داده شده مصروف زراندوزی و دور جدید خیانت به وطن اند.

غازی امان الله خان

قریب یک قرن قبل شهزاده‌ای بخاطرآرمانهای ملی و ترقی خواهانه به کمک یاران مشروطه خواهش شقیقه‌ی پدرعشرت طلب و خاینش (شاه حبیب الله خان) را که با سرنوشت مردم بازی می‌کرد، نشانه گرفت و به مصاف اشغالگران رفته سوگند یاد کرد «تا استقلال وطن را از فرنگی نگیرم این تیغ را بر زمین نخواهم گذاشت». این چرخش تاریخساز که تعهد استوار و خون فراوان برای میهن در بند می‌طلبید، با شور و ولوله ملت استقبال شد که سرانجام منجر به شکست مفتضحانه‌ی انگلیس و کسب استقلال وطن ما در ٢٨ اسد ١٢٩٨ گردید.

امروز مصادف است با ٩٤مین سالروز استرداد استقلال افغانستان، استقلالی که طالب عزم و اراده قوی ملت بود و آزادیخواهان شجاعی چون امان الله خان، محمود طرزی، غلام نبی خان چرخی، ولی خان دروازی، سرور جویا، عبدالرحمن لودین، سرور واصف، میربچه خان، میرمسجدی خان و جانباختگان بیشماری سر بر سر عهد گذاشتند و ذره‌ای به منافع شخصی، قومی، لسانی، مذهبی و گروهی نه اندیشیدند جز وطن و مردم. اما با تاسف تمامی دولت های مزدوری که اینجا ته و بالا شده و می‌شوند همیشه کوشیده اند به جای قهرمانان واقعی، رهزنان و جنایتکاران معلوم الحال را با القاب رنگین قهرمان تراشیده بر ملت تحمیل نمایند.

به تاریخ ١٢ ثور ١٣٩٢، در تقبیح سیاهروز های هشت و هفت ثور، حزب همبستگی افغانستان راهپیمایی‌ وسیعی را در شهر کابل سازمان داده بود. هرچند این اکسیون قرار بود به تاریخ هشتم ثور صورت گیرد، اما دولت اجازه تظاهرات در این روز را نداد.

سال گذشته تظاهرات مشابه حزب ما در محکومیت روز های شوم هشت و هفت ثور، آتش به جان جنایتکاران حاکم انداخت و با موجی از فشارها و قید وبند حکومت، پارلمان و نهاد های عدلی و قضایی مواجه گردیدیم و حتی برای تعلیق رسمیت حزب ما تلاش صورت گرفت.

هشت ثور ماتم ملی

سی وپنج سال پیش سوسیال امپریالیست های روسی از طریق مزدوران خلقی و پرچمی شان با اجرای کودتای خونین هفت ثور، کشور را در آشوبی غرق ساختند که آتش آن تا اکنون شهرها و قریه جات ما را می‌سوزاند.

تجاوز شش جدی توسط اشغالگران روسی برای تضمین بقای دولت دست نشانده‌ی پرچمی‌ـ خلقی که با بمباردمان بیرحمانه قرای افغانستان، کشتار جمعی، دستگیری ها، شکنجه و اعدام ده ها هزار انسان بیگناه، فرش میلیونها حلقه ماین، بی‌حرمتی به عقاید و فرهنگ ما و آواره شدن یک سوم نفوس کشور به ظلمتکده های ایران و پاکستان توام بود، جنبش مقاومت خود جوش مردم ما را قوی تر و گسترده تر ساخت.

شهید لعل محمد

امروز هشت سال از شهادت لعل محمد عضو شورای مرکزی، یکی از اعضای برجسته و مسئول «حزب همبستگی افغانستان» در ولایت هلمند، می‌گذرد.

شهید لعل محمد وقتی در ١۳٨٤ بدلیل محبوبیت فراوانی که بین مردم داشت، بر اثر اصرار بیش از حد آنان و به نمایندگی این حزب برای شورای ولایتی ولایت هلمند خود را کاندید نمود، از جانب باند فاشیست طالب ابتدا تهدید به مرگ شد و بعد با قصاوت تمام او را به قتل رساندند زیرا طالبان میدانستند که اگر او بین مردمش باشد به همان پیمانه‌ای که در برابر دولت دست نشانده کرزی خواهد ایستاد، جلو جنایات و یکه تازی های این گروه مزدور و وحشی را نیز خواهد گرفت.

روز جهانی زن

ادامه ستم، تحقیر، آزار جنسی، تهدید، قتل و صدها مورد وحشتبار دیگر افغانستان را به زندان بزرگی برای زنانش مبدل کرده است. با آنکه مجموع ملت ما در تحت سیطره جهالت بنیادگرایی، اشغال امریکا و ناتو و دولت فاسد فعلی جان می‌کنند، اما بار این استبداد و بیعدالتی های روزافزون بر شانه زنان نگونبخت ما سنگین تر بوده کمر شانرا خم نموده است.

زنان افغانستان طی سالیان متمادی اولین و آسانترین قربانیان ددمنشی های باندهای آدمکش بنیادگرا بوده اند، اما با اشغال افغانستان توسط امریکا و متحدانش یازده سال است که از وضعیت اسفناک و دردآور زنان افغانستان بصورت شرم‌آور و خاینانه سود تبلیغاتی و سیاسی برده می‌شود. بلندگوهای غرب سعی نمودند که با پخش اکاذیب و دروغهای شاخدار جنگ غارتگرانه شان را منحیث «جنگ آزادیبخش برای رهایی زنان» جار زدند. با آنکه در شعار ها نام زن در صدر فهرست چه امریکا و دولت مزدورش و چه نهادهای به اصطلاح حقوق بشر قرار دارد، اما عملا هیچ گامی در جهت رفع فشارهای استخوانسوز بر زنان برداشته نشده و برعکس با گذشت هر روز میزان خشونت در برابر زنان ما افزایش بیسابقه‌ می‌یابد و جو معافیت تمام برای زن ستیزان وحشی حکمفرماست.

قتل عام هزاره ها در کویته

سالهاست وحشت و بربریت بنیادگرایی از مردم عام افغانستان، پاکستان، عراق، سوریه، فلسطین و سایر کشورهای اسلامی به شکل فاجعه بار و گروهی قربانی می‌گیرد و دسته دسته محروم ترین و درددیده ترین اقشار جامعه را به کام نیستی می‌کشد. قتل عام سازمان یافته و وسیع مردم مظلوم هزاره در شهر کویته پاکستان زیر نام «اهل تشیع» طی سالهای گذشته از دلخراش‌ترین این کشتارها به شمار می‌رود که تا حال صدها تن بصورت فجیع طعمه آن شده اند.

آخرین حادثه تکاندهنده که قلب هر انسان باوجدان را پردرد می‌سازد حادثه تروریستی در مارکیت میوه فروشی (علی تاون) کویته پاکستان بود که منجر به شهادت حدود نود تن و جراحت بیش از٢٠٠ تن از زنان، کودکان و کارگران معصوم هزاره و همدیاران مهاجر ما شد.

شش جدی روز شوم تقویم افغانستان

ششم جدی ١٣٥٨ آغاز تاریکیست که با خونریزی و تجاوز عجین شده است. در این روز شوم سوسیال امپریالیزم شوروی که به تعقیب کودتای ننگین ٧ ثور ١٣٥٧ نوکران خلقی و پرچمی‌اش را در حفظ حاکمیت شان ناکام می‌دید، سرزمین ما را مورد یورش نظامی قرار داد و ملت را در یک جنگ نابرابر و ویرانگر کشاند.

این روز نقطه برجسته سیاهی است در تاریخ کشور ما که دوره مکدر خفقان و فاشیزم خلقی‌ ـ پرچمی را به دنبال داشت. یک و نیم میلیون شهید و میلیونها معیوب حاصل این فاجعه بود. این خاینان ملی کشور ما را به زندان ملل مبدل کردند و کوچکترین صدای اعتراض را با زندان و اعدام پاسخ دادند. هزاران انسان پاکباز و انقلابی و یا مخالف رژیم توسط این جلادان در پولیگون های پلچرخی و دیگر ولایات سر به نیست شدند و دسته دسته عناصر وطنپرست توسط سگان شکاری خاد به شکل وحشیانه به زیر شکنجه برده شدند و تا امروز از سرنوشت دهها هزار تن اسیر دست اینان خبری نیست.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 112 نفر