تسکین درد ارگون مبارزه است و بس

این بار مردم نگونبخت ارگون ولایت پکتیکا بر فرش عزای فرزندان خود نشستند. دشمنان سوگندخورده ملت ما به اشاره اربابان خارجی شان معصوم‌ترین توده‌های ما را هدف حمله وحشیانه شان قرار دادند. به گفته شاهدان عینی این انفجار که هدفش کشتن بی‌گناهان این منطقه بود، به اندازه‌ای شدت داشت که از بازار ولسوالی چیزی را سالم نگذاشت و بیش از نود تن را به کامش فرو برد. ریاست امنیت ملی نیز با اظهار این جمله که حمله‌ی ارگون از سوی گروه حقانی تحت رهبری آی.اس.آی راه‌اندازی شده، کار شان را تمام‌شده اعلام داشتند.

تجاوز دولت پاکستان بر کنر، دسیسه شیطانی امریکاست!

حملات راکتی ارتش منفور پاکستان در کنار مصایب گوناگون افغانستان سال‌هاست که تهدید عمده برای ساکنان ولایات شرقی خاصتا مردم بی‌دفاع کنر شمرده شده و جان و مال روستانشینان مظلوم را به خطر مواجه ساخته‌است. دولت تروریست‌پرور پاکستان که بقایش را در آشوب منطقه می‌جوید، به اشاره اربابان غربی‌اش پا فراتر نهاده اینک با حملات ویرانگر هوایی در صدد است تا منطقه را از سکنه خالی ساخته و برای پرورش جهالت‌پیشگان و طالب‌سازی، لانه تازه‌ای مهیا نماید.

دولت فاسد کابل که معجونی از مهره‌های جیره‌خوار بیگانگان است، تماشاگر جنایت و رذالت رژیم پاکستان باقی‌مانده در برابر پیشروی‌هایش خاموشی مرگبار اختیار نموده‌است. ارگ‌نشینان که در مقابل جرنیل‌های پاکستانی دهان‌پرآب اند، فقط با ارایه چند جمله عوام‌فریبانه مبنی بر آماده‌باش نیروها در سرحدات شرقی، لقمه‌ی چربی را در گلو مطبوعات ساخت خود تخته کرده، بار مسوولیت شان را سبک کردند.

رانش زمین در ولسوالی ارگوی بدخشان

هنوز فرش عزای قربانیان سیلاب‌زده‌‌ی جوزجان، سرپل، فاریاب، غور و چند جای دیگر جمع نشده بود که رانش زمین در ولسوالی ارگوی بدخشان، جان و مال صدها هموطن مظلوم ما را در فاصله چند ساعت در هم کوفت و ملت درددیده ما را بار دیگر به ماتم عمیق نشاند. «حزب همبستگی افغانستان» به تمامی بازماندگان این حادثه المناک ابراز تسلیت نموده خود را در اندوه جانکاه آنان شریک می‌داند.

تا یک شبانه روز این حادثه دلخراش، هیچ‌گونه کمک و مساعدتی که بتواند در آن هنگام مردم گرفتار مصیبت را نجات دهد، از سوی نهادهای دولتی و موسسات خیریه صورت نگرفته‌است. از جهت دیگر گفته می‌شود که سال‌ها قبل مناطق آسیب‌پذیر افغانستان بخصوص بدخشان از سوی زمین‌شناسان نشانی شده و با هشدار در اختیار دولت ضدمردمی کابل قرار گرفت تا برای حفظ جان باشندگانش اقداماتی انجام دهد. ولی از آنجایی که همه‌ی سردمداران دولت غرق چپاول و عیش و عشرت خویش اند، کوچک‌ترین اعتنایی به وضعیت اسفناک مردم نکردند. کمک‌هایی هم که از جانب دولت صورت می‌گیرد خود داستان دردناک دیگریست. یکی از نمایندگان فاریاب در پارلمان به تلویزیون «خورشید» گفت وزارت زراعت ۸۶ تن آرد به سیلاب‌زدگان آن ولایت فرستاده اما آرد کهنه و گندیده که قابل استفاده نبود.

۸ ثور سیاه‌تر از ۷ ثور

هشت و هفت ثور، لکه‌های ننگ تقویم ما اند که بیش از سه دهه وحشت، بربادی، تباهی و فروریزی تمامی زیربناهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی وطن ما را به دنبال داشت. اما تا هنوز میهن‌فروشان خلقی‌ـ‌‌پرچمی و جاهلان خون‌خوار تنظیمی به‌مثابه عوامل این فجایع تاریخ کماکان بر سرنوشت ملت ما حاکم بوده با فروش چندین‌باره مادر وطن، حیثیت و غرور ملی ما را خدشه‌دار کردند و خود غرق عشرت اند.

مردم ما با دادن قربانی و مرارت‌های طاقت‌فرسا پوزه اشغالگران روسی و چاکرانش را به خاک مالیدند ولی با تاسف آسایش و امنیت حکم‌فرما نشد و بهای خون‌های ریخته‌شده در هشتم ثور ١٣٧١ توسط رهبران تنظیمی ساخت پاکستان و ایران به یغما رفت. به جای جشن پیروزی، مردم ما به سوگ فرزندان خود نشستند. جنگ‌های تباه‌کن تنظیمی، تجاوز بر مال و ناموس ملت و پاتک‌سالاری شیرازه سیاسی-اقتصادی افغانستان را از هم پاشید. کابل به حمام خون بدل شد. بیش از هفتاد هزار کابلی را قتل‌عام نموده و وحشیگری‌هایی کردند که کابوس آن تا هنوز از ذهن مردم پاک نشده‌است. دولت پوشالی کرزی و یاران جنگسالارش بدون ندامت و سرافکندگی، هشتم ثور را «جشن ملی» می‌نامند که در حقیقت توهین به خون ده‌ها هزار هموطن ما و سرپوش‌گذاشتن به جنایات تکان‌دهنده‌ای است که نه فراموش می‌شوند و نه هرگز از خاطره‌ها زدوده خواهند شد. سیاه‌روز هشت ثور، نه تنها دستاوردهای مقاومت ضد روسی ملت را برباد داد بلکه راه را برای تباهی بیشتر و تسخیر کشور توسط لشکر قرون‌ وسطایی طالبان و دولت‌های پلید پاکستان، ایران، امریکا و ده‌ها کشور دیگر مساعد ساخت.

اعلامیه همبستگی به مناسبت ۸ مارچ ۲۰۱۴

هشتم مارچ روز جهانی زن، روز مبارزه و همبستگی زنان سراسر جهان برای احقاق حقوق پایمال‌شده شان از غل و زنجیر حاکمیت مردسالار، رژیم‌های ستمگر و سیستم سرمایه‌داری است. هشتم مارچ روز دگرگونی ساختارهای ضدانسانی و برخاستن علیه نابرابری‌هاییست که موقعیت والای زن را در حد ماشین چوچه‌کشی و وسیله اطفای شهوت مردان پایین آورده و وحشت‌بارترین جنایات را بر آنان روا می‌دارند. هشتم مارچ روز تجلیل و تعهد به خون ناهید‌ها، وجیهه‌ها، میناها، روزا لوگزامبورگ‌ها، لیلا قاسم‌ها، شیرین‌علم هولی‌ها، زویاها، مرضیه اسکویی‌ها، تانیاها و بی‌شمار‌ زنان مبارز دیگر جهان است که با مقاومت و پیکار حماسی و نثار خون شان ثابت نمودند که زنان می‌توانند همگام با مردان در راه جامعه عاری از ستم و بی‌عدالتی برزمند و جز این راهی برای رهیدن از اسارت و تیره‌روزی وجود ندارد.

جنایات امریکا در افغانستان

دوازده سال از تجاوز خونبار امریکا و متحدان ناتویش زیر پرچم «مبارزه با تروریزم»، «حقوق بشر»، «بازسازی»، «آزادی» و... به وطن ما گذشت. در این جریان نصیب ملت دربند تقویت بی‌حد دشمنان رنگارنگ با پشتاره‌ای از مصائب گوناگون شد و آن سرجنایتکارانی را که سالها قبل مردم ما طرد نموده بودند با عبا و قبا «تجدد» بار دیگر بر گرده های زخمی ملت تحمیل کردند.

در چنین اوضاع و احوالی که همه چیز بر وفق مراد اشغالگران طرح ریزی می‌شوند، دست‌نشانده ترین و فاسدترین دولت تاریخ در وطن ما حاکمیت دارد و بوی گند تجاوز، جنایت، فساد، خونریزی، ناامنی و مزدورمنشی از هر سو بالاست، داد زدن از «دولت مستقل» و «پیمان استراتیژیک به اراده افغانها» حرف پوچ و بیهوده‌ است و از اسارت و بندگی عمیقتر ملت خبر می‌دهد.

جنایات خلق و پرچم

سرانجام انتشار اسامی حدود ٥٠٠٠ قربانی آدمخواران رژیم منفور خلقی ـ پرچمی یکبار دیگر ماسک دروغین مدافعان سینه چاک «انقلاب ثور» را با سرافکندگی درید و زخم های مردم مظلوم ما را تازه نمود. «لیست مرگ» بخش کوچکی از جنایات هولناک رژیم ددمنش حزب دموکراتیک خلق می‌باشد. قتل‌عامهای این وطنفروشان به ٥٠٠٠ و ١٠٠٠٠ خلاصه نمی‌شود و تومار ١٢٠٠٠ زندانی اعدام شده نیز تا هنوز از آرشیو ها بیرون کشیده نشده است. جلادان چاکر روس همانند باندهای بنیادگرا با ریختن خون مردم بیدفاع و مخصوصا روشنفکران و تحصیلکرده‌ها، تلاش داشتند افغانستان را از وجود مغز های متفکر و شورشگر برای همیش «پاکسازی» نمایند.

میهنفروشان خلقی‌ـ پرچمی نه «کمونیست» بلکه عوامفریبان جانی زیر بیرق «خلق» و «زحمتکشان» و «برابری» بودند که به این ارزش ها با وقاحت تمام خیانت روا داشتند. هرچند آنان قربانیان شانرا با نام و نشان لیست می‌کردند، اما بعد از سقوط شان خونخواران تنظیمی، طالبی و امریکایی هرکدام دههاهزار هموطن ما را به کام مرگ بردند بدون اینکه لیستی از آنان به جا گذارند. در این وطن جنایتکاران و خاینان معلوم‌الحال از هفت تا هشت ثور که اینک سر بر آخور اژدهای بزرگی بنام امریکا و ناتو برده اند به جای اینکه به جوخه های اعدام سپرده شوند و یا در گوشه های متروک زندان عمر ننگین خود را سپری نمایند توسط اشغالگران امریکایی در هر سوراخ و سنبه دولت و «جامعه مدنی» و رادیو بی.بی.سی و سایر ارگانها جا داده شده مصروف زراندوزی و دور جدید خیانت به وطن اند.

غازی امان الله خان

قریب یک قرن قبل شهزاده‌ای بخاطرآرمانهای ملی و ترقی خواهانه به کمک یاران مشروطه خواهش شقیقه‌ی پدرعشرت طلب و خاینش (شاه حبیب الله خان) را که با سرنوشت مردم بازی می‌کرد، نشانه گرفت و به مصاف اشغالگران رفته سوگند یاد کرد «تا استقلال وطن را از فرنگی نگیرم این تیغ را بر زمین نخواهم گذاشت». این چرخش تاریخساز که تعهد استوار و خون فراوان برای میهن در بند می‌طلبید، با شور و ولوله ملت استقبال شد که سرانجام منجر به شکست مفتضحانه‌ی انگلیس و کسب استقلال وطن ما در ٢٨ اسد ١٢٩٨ گردید.

امروز مصادف است با ٩٤مین سالروز استرداد استقلال افغانستان، استقلالی که طالب عزم و اراده قوی ملت بود و آزادیخواهان شجاعی چون امان الله خان، محمود طرزی، غلام نبی خان چرخی، ولی خان دروازی، سرور جویا، عبدالرحمن لودین، سرور واصف، میربچه خان، میرمسجدی خان و جانباختگان بیشماری سر بر سر عهد گذاشتند و ذره‌ای به منافع شخصی، قومی، لسانی، مذهبی و گروهی نه اندیشیدند جز وطن و مردم. اما با تاسف تمامی دولت های مزدوری که اینجا ته و بالا شده و می‌شوند همیشه کوشیده اند به جای قهرمانان واقعی، رهزنان و جنایتکاران معلوم الحال را با القاب رنگین قهرمان تراشیده بر ملت تحمیل نمایند.

به تاریخ ١٢ ثور ١٣٩٢، در تقبیح سیاهروز های هشت و هفت ثور، حزب همبستگی افغانستان راهپیمایی‌ وسیعی را در شهر کابل سازمان داده بود. هرچند این اکسیون قرار بود به تاریخ هشتم ثور صورت گیرد، اما دولت اجازه تظاهرات در این روز را نداد.

سال گذشته تظاهرات مشابه حزب ما در محکومیت روز های شوم هشت و هفت ثور، آتش به جان جنایتکاران حاکم انداخت و با موجی از فشارها و قید وبند حکومت، پارلمان و نهاد های عدلی و قضایی مواجه گردیدیم و حتی برای تعلیق رسمیت حزب ما تلاش صورت گرفت.

هشت ثور ماتم ملی

سی وپنج سال پیش سوسیال امپریالیست های روسی از طریق مزدوران خلقی و پرچمی شان با اجرای کودتای خونین هفت ثور، کشور را در آشوبی غرق ساختند که آتش آن تا اکنون شهرها و قریه جات ما را می‌سوزاند.

تجاوز شش جدی توسط اشغالگران روسی برای تضمین بقای دولت دست نشانده‌ی پرچمی‌ـ خلقی که با بمباردمان بیرحمانه قرای افغانستان، کشتار جمعی، دستگیری ها، شکنجه و اعدام ده ها هزار انسان بیگناه، فرش میلیونها حلقه ماین، بی‌حرمتی به عقاید و فرهنگ ما و آواره شدن یک سوم نفوس کشور به ظلمتکده های ایران و پاکستان توام بود، جنبش مقاومت خود جوش مردم ما را قوی تر و گسترده تر ساخت.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 84 نفر