مردم عام افغانستان و پاکستان قربانی وحشت بنیادگرایی

طی چهارده سال حاکمیت دست‌نشاندگان امریکا در کشور ما، همه سیاست‌ها و وعده‌های حاکمان بر پایه فریب و نیرنگ و کذب استوار بوده‌است. تصامیم مهم و حیاتی در پس دروازه‌های بسته در سفارت امریکا در کابل گرفته می‌شوند، اما در رسانه‌ها دروغ‌های شاخدار و اخبار ضد و نقیض و گول‌زننده برای ملت تحویل داده می‌شوند.

این روزها دولت ع و غ با هلهله و شور از بهترشدن روابط با پاکستان و نزدیک‌شدن صلح با طالبان سخن می‌گویند. تعدادی از تحلیلگران دالرخوار هم از ورای میزگردهای تلویزیونی طوری حرف می‌زنند که تو گویی افغانستان بعد از سال‌ها حلقه‌ گم‌شده‌اش را دریافته و در چندقدمی صلح و ثبات قدم برمی‌دارد. تعدادی ناآگاه به عوام‌فریبی‌های امریکا و نوکرانش، تصور می‌کنند که افغانستان به لطف و مرحمت جرنیل‌های پاکستان بالاخره به شاهراه صلح گام گذاشته و به زودی بساط جنگ و خشونت از آن برچیده خواهد شد.

جنبش ساندنیست ها

نیکاراگوئه بزرگترین کشور امریکای لاتین است که ۶ میلیون نفوس دارد. دریای کارائیب در شرق و اقیانوس آرام در غرب این کشور موقعیت دارند. نیکاراگوئه کشور چندملیتی است که در سال ۱۸۲۱ استقلال خود را از اسپانیا گرفت و بعد از آن تا سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ شاهد بحران‌های سیاسی و دست‌درازی امریکا و حاکمیت دیکتاتورهای وحشی بود. در سال ۱۸۹۳ خوزی سانتوس زیلایا (José Santos Zelaya) به حیث رئیس جمهور انتخاب گردید که با سیاست‌های دولت امریکا مخالف بود. امریکا برنامه داشت که از طریق نیکاراگوئه به اقیانوس آرام کانال حفر کند و اموال تجاری خود را از این راه انتقال دهد ولی زیلایا با جاپان و آلمان وارد گفتگو شد تا در حفر کانال به نتیجه برسد که دولت امریکا از این اقدام وی سخت برآشفت و برای سرنگونی او دست به کار گردید. خوان استرادا (Juan Estrada) که از مخالفان زیلایا بود مورد حمایت کاخ سفید قرار گرفت تا دولت را سرنگون سازد.

کارتون لیبی

از حادثه یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ به بعد هر دولت و رژیمی که مطابق به سیاست‌های زورگویانه امریکا و غرب عمل نمی‌کند به سادگی انگ «غیردموکراتیک»، «دیکتاتور» و «ضد زن»‌ خورده با «مداخله بشردوستانه» مواجه می‌شود. بعد از اشغال افغانستان و عراق، لیبی در سال ۲۰۱۱ مورد تهاجم قرار گرفت و طی آن معمرقذافی سرنگون و به جایش وحشی‌ترین بنیادگرایان همفکر طالبان به قدرت نصب شدند و این کشور دچار جنگ داخلی خانمانسوز گردیده‌است.

معمر قذافی از نظامیان لیبی بود که در ۱۹۶۹ از طریق یک کودتای سفید قدرت را از محمد ادریس سنوسی پادشاه این کشور گرفت. لیبی از جمله کشورهای نفت‌خیز دنیا می‌باشد که طی دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی قذافی و خانواده‌اش از تجارت نفت به ثروت‌های چندین میلیارد دالری دست‌ یافتند. قرار بعضی از آمار، عواید نفت لیبی روزانه به ۴۰ میلیون دالر می‌رسید. قذافی و خانواده‌اش حاکمان بلامنازع لیبی به حساب ‌می‌آمدند و در طول ۴۱ سال حاکمیت وی هفت پسر و یک دخترش مهمترین نهادهای دولتی و خصوصی این کشور را که شاهرگ‌های اصلی اقتصادی به شمار می‌رفتند، در تسلط خود داشتند.

ملک عبدالله و بش

عبدالله بن عبدالعزیز آل‌سعود ششمین پادشاه عربستان سعودی به تاریخ ۲۳ جنوری ۲۰۱۵ فوت کرد. پس از مرگ او رهبران غرب او را با صفاتی چون «حامی قوی زنان»، «شاه مترقی و دموکرات»، «رهبر تاثیرگذار در جهان سیاست»، «مدافع قوی صلح» وغیره ستودند که هیچ‌یک از صفات ذکرشده در وجود این شاه عشرت‌طلب و مستبد به ذره‌بین هم دیده نمی‌شد. قبل از اینکه در مورد عربستان سعودی تحت قیادت عبدالله بن عبدالعزیز بپردازم مختصراً شخصیت وی را شرح می‌دهم.

کامران میرهزار و کابل‌پرس

نوشته پرمحتوای «خاینان ملی زیر چتر وحدت ملی» را در سایت «حزب همبستگی افغانستان» می‌خواندم که همزمان یک نوشته رذیلانه در سایت «کابل‌پرس» منتشر شد که بهترین نمونه از گندیده‌فکری یک تعداد روشنفکران قومگرا و ضدملی را به نمایش می‌گذاشت. «کابل‌پرس» یک سایت تفرقه‌افکن و ضدمردمی است که توسط شخصی به نام کامران میرهزار از ناروی اداره می‌شود. این سایت که مرکز تجمع جمعی از شوونیست‌هاست، اکثرا با مطالب مغرضانه، از تیره‌روزی ملیت‌های محروم کشورما استفاده ابزاری نموده آنان را علیه این و آن قوم برمی‌انگیزند. اما نوشته‌ای در این سایت با آنچنان عکس‌العمل شدید هموطنان ما مواجه شد که نویسندگان مجبور به عقب‌نشینی شدند.

وحدت ملی

آتش سه دهه خانمانسوز، اشغال و تسلط رژیم‌های ضدمردمی در افغانستان تنور قومبازی را برای حاکمان خاین همیشه داغ نگه‌داشته و تجاوزگران غربی و ارتجاع منطقه نیز برای پیشبرد بی‌دردسرتر سیاست‌های منطقوی شان، این آتش را شعله‌ورتر می‌سازند. متاسفانه در این میان روشنفکران وابسته به دستگاه حاکم کاسه داغتر از آش بوده برای اهداف پلید ستمکاران تیوری می‌تراشند و نهایتاً در جهت تداوم حاکمیت ارتجاع و فروبردن افغانستان به‌سوی نفاق ملی و حتا خطر تجزیه نقش بغایت خاینانه ایفا می‌نمایند.

در طی بیش از سیزده سال اشغال افغانستان توسط امریکا، کشور ما به آزمایشگاه سلاح‌های گوناگون پنتاگون مبدل گردیده‌است. امریکا که بزرگترین صادرکننده سلاح در سطح جهان است،‌ تولیدات جدیدش را در افغانستان شغالی‌شده ما با دست باز و بدون هیچ‌گونه دغدغه‌ای امتحان می‌کند که این جنایاتش جان هزاران طفل و زن و مرد را گرفته و محیط زیست ما را به‌صورت وحشتناکی آلوده ساخته‌است.

«آنان تلاش به دفن مان کردند، بی‌خبر از آن که ما بذری هستیم که دوباره جوانه می‌زنیم.»

ضرب‌المثل مکزیکی
اعتراضات شهر اگوالا مکسیکو

در چند ماه اخیر، مردم به جاده‌های مکسیکو ریخته و خواهان برکناری دولت شده‌اند. مردم این کشور که از بی‌کفایتی دولت و حاکمیت باندهای موادمخدر به ستوه آمده‌اند، دست به اقدام‌های جدی زدند. به‌طور مثال در شهر مکسیکو، پایتخت این کشور، در ۸ نومبر ۲۰۱۴، معترضان تلاش به آتش‌کشیدن کاخ ریاست‌جمهوری نمودند؛ در ۹ نومبر، راه‌پیمایان میدان‌هوایی اکاپولکو در ایالت گویریرو را بستند و فردایش مقر حزب حاکم این ایالت را به آتش کشیدند.

این اعتراض‌ها در دادخواهی خون ۴۳ محصلی که توسط‌ کارتل‌های موادمخدر به دستور سیاستمداران فاسد به قتل رسیدند، راه‌اندازی شده‌اند. اما امروز، این اعتراض‌ها شکل گسترده‌ای را به‌خود گرفته و محدود به این یک مسئله نمانده‌است. مردم مکسیکو که بنابر سیاست‌های خاینانه‌ی دولت شان، منحیث «دهلیز عقبی» کشور امریکا به‌شمار می‌روند و زیر نام «تجارت آزاد» خون شان توسط دولت‌های اشغالگر امریکا و کانادا مکیده می‌شود، این بار به گفته خود شان معترضان می‌خواهند خزان مکسیکو را برپا کنند.

تراژیدی بوپال

یکی از پیامدهای استعمار چند صد ساله‌ی غربی‌ها بر کشورهای فقیر دنیا، عقب‌ماندگی، توسعه‌نیافتگی، قحطی و گرسنگی بود که زندگی هزاران انسان را در کشورهای جهان سوم به خطر انداخته است. استعمارگران در طول حاکمیت خود فقط دنبال غارت منابع و ثروت مستعمرات بودند و در تبانی با حاکمان فیودال و پوسیده فکر این مناطق مانع هر نوع پیشرفت مادی و فکری مردمان بومی گردیدند. هند هم از جمله سرزمین‌هایی بود که مردم آن قریب به سه صد سال زیر یوغ استعمار انگلیس خرد و خمیر شدند و اشغالگران انگلیسی هر سال پول هنگفتی را که نتیجه استعمار توده‌های هندی بود به کشور خود انتقال می‌دادند. در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی قحطی سختی گریبانگیر تعدادی از کشورهای آسیایی از جمله هندوستان شد و هزاران‌ انسان از فرط گرسنگی جان خود را از دست دادند. ایدیولوگ‌های استعمارگر اکثرا قحطی و کمبود غذا در هند و سایر کشورهای دنیا را به اضافه جمعیت، اقلیم نامناسب وغیره فکتورهای جانبی نسبت می‌دهند تا نقش استعماری و عقبگرای خود را در تاریخ گذشته این کشورها مغشوش نمایند.

تجاوز سگ‌ها بر زندانیان

با نشر اسناد شکنجه و بدرفتاری «سی.آی.ای» با زندانیان از سوی سناتور دایان فاینستاین، یکبار دیگر چهره کریه و جنایت‌پیشه دولت خون‌آشام امریکا برملا شد. با مرور سرسری این اسناد پی می‌برید که افراد استخدام‌شده در اداره «سیا» سادیست‌های وحشی اند که فقط با بستن و زدن و کشتن دیگران ارضا می‌شوند. کسی که تاریخ خونبار اشغالگری و دست‌درازی امریکا را مرور کرده باشد، به خوبی می‌داند که در هرگوشه جهان دیکتاتوری نظامی و حاکم امریکایی برای ارعاب مردم و سرکوب خیزش‌ها از شکنجه حیوانی همچون حربه‌ای استفاده می‌جوید. چیزی که در زمینه توجه مرا به خود جلب نمود، کتابی است به نام «تو نه باید بکشی» (Thou Shalt Not Kill) به قلم خبرنگار و سیاست‌مدار آلمانی یورگن تودینهوفر (Juergen Todenhoefer) که در آن خاطرات سفر خود از افغانستان و به‌خصوص زندان بگرام را شرح می‌دهد. یکچنین کتاب‌های افشاگر و مغایر با سیاست‌های امپریالیستی، ‌معمولا در میان انبوهی از کتاب‌های تبلیغاتی امریکا مدفون گردیده، به فراموشی سپرده می‌شوند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 110 نفر