حاجی گلالی، «رییس شکنجه‌گران» چگونه به امریکا رسید؟
- رده: مقالات
- نویسنده: نوید نابدل
- منتشر شده در سه شنبه، 21 میزان 1394
کمال اچکزی مشهور به حاجی گلالی از اهالی قندهار است که به خاطر بیرحمی و شیوه‌های وحشیانه شکنجه دادن شهرت یافت. بعد از تهاجم نظامی امریکا بر افغانستان در سال ۲۰۰۱، وی از جمله کسانی بود که توسط سی.آی.ای استخدام گردید تا این سازمان و نیروهای ویژه امریکایی را یاری رساند. حاجی گلالی به علت سنگدلی مورد اعتماد امریکایی ها بود و بالاخره در پست‌های مهم امنیت ملی نیز نصب گردید. یک دیپلمات ارشد غربی او را «رییس شکنجه‌گران» لقب داده است.
اما در سال ۲۰۰۹، او یکباره ناپدید شد تا اینکه «واشنگتن پست» به تاریخ ۲۸ اپریل ۲۰۱۴ گزارش داد که این شکنجه‌گر بیرحم با خانواده‌اش در امریکا پناه داده شده است و در ایالت کالیفرنیا بسر می‌برد. این روزنامه نوشت:
«با وجود اسناد کافی در مورد تخلفات حقوق بشری، گلالی موفق شد که موانع اداره مهاجرت امریکا را برای افغان‌هایی که به خاطر کار شان با ایالات متحده هدف بالقوه طالبان اند، دور بزند.»
قوانین امریکا، اعطای پناهندی به کسانی را که مرتکب جنایت و شکنجه شده اند شدیدا ممنوع قرار داده است، اما باوجود آن جنایتکارانی چون گلالی ها و چپاولگرانی مانند قدیر فطرت، نادر آتش و غیره با خاطر آرام در خاک آن کشور پناه داده شده تحت تربیت قرار می‌گیرند تا در ماموریت های شیطانی دیگری در خدمت آن کشور به کار گمارده شوند.
بشیر واصفی، دوست گلالی که با او در امریکا بسر می‌برد، در باره اینکه وی چگونه به امریکا رسید گفت:
«او توسط دولت خود شما به اینجا آورده شد... من امریکا را برای کارهای او مقصر می‌دانم، اگر او هرکاری در برابر جامعه کرد، شرمش به شما برمی‌گردد. شما او را به این پست گماشتید. امنیت ملی قبل از شما موجودیت نداشت. وقتی کشوری را اشغال می‌کنید، شما بخاطر آن مسئول هستید.»
حاجی گلالی
یک مقام افغان و همکار سابق گلالی به «واشنگتن پست» گفته است که تماس های امریکایی وی به علت نگرانی های روبه رشد امنیتی، بودوباش فوق‌العاده او را تامین کردند. هرچند سخنگوی سی.آی.ای نپذیرفت که این اداره در اعطای پناهندگی او به امریکا نقشی داشته است، اما رقیب اچکزی، پسر حاجی گلالی در گفتگو با این روزنامه گفته است که خطرات امنیتی باعث شد که آنان به امریکا پناهنده شوند چون چندین پسرکاکا و کاکاهایش در افغانستان کشته شدند. در ضمن او تایید کرد که در ایالت کارولینای شمالی امریکا، منحیث قراردادی اردوی امریکا مشغول به کار است.
به تحلیل نویسنده «واشنگتن پست»، در افغانستان او طبق «فرهنگ معافیت» کار می‌کرد، با مقامات بلندپایه روابط داشت و در برنامه‌های به اصطلاح «ضد تروریستی» سی.آی.ای و عملیات های ویژه نیروهای امریکایی از جمله «حامیان کلیدی» به شمار می‌رفت. او در ضمن از دوستان دوران طفولیت گل آغا شیرزوی، والی وقت قندهار بود که او را «خشن‌ترین کودک مکتب» نامید.
مقامات سازمان ملل متحد دوبار از امرالله صالح، رییس وقت امنیت ملی تقاضا کردند که گلالی را از کار برطرف سازد اما هردو بار این درخواست رد شد چون حمایت حامد کرزی را با خود داشت. حتی گلالی در همین دوران به مرکز امنیت ملی در کابل به پست ریاست ۱۷ گمارده شد که بخش تحقیق آن بشمار می‌رود. این مقام جدید به او زمینه داد که صلاحیت زندان اصلی امنیت ملی را به دوش گرفته زندانیان را مورد بدرفتاری و شکنجه های وحشیانه قرار دهد.
یک مقام امنیت ملی گفته است که گلالی افراد را شکنجه داده از آنان پول دریافت می‌کرد. منتقدان مدعی اند که او با تاکتیک های شکنجه‌اش افغان‌های بیطرف زیادی را به صفوف دشمن راند. این انسان بیمار از شیوه های متنوع شکنجه از قبیل زدن با چوب تا سرحد خونریزی، بیخوابی دادن چندین روزه، بستن زندانیان با کیبل و آویزان کردن شان از سقف اتاق و غیره کار می‌گرفت.
البته این همه شکنجه و بدرفتاری تحت نظر امریکایی ها صورت می‌گرفت چون بنابر گزارش «واشنگتن پست»، «از شروع کار، اداره امنیت ملی به حدی متکی به سی.آی.ای بود که تقریبا شاخه‌ای از آن به شمار رفته توسط همتای امریکایی‌اش تمویل، تربیت و تجهیز می‌شود.»
دولت امریکا که از حامیان و تمویل‌کنندگان اصلی تقریبا تمامی جنایتکاران و هیرویین‌سالاران افغان است، با حمایت و پناه دادنش به یکچنین خاینان، مسبب بدبختی‌ها و خونریزی‌های جاری در کشور ماست. چهار دهه متمادی می‌شود که این دولت جنگ‌پرور در برابر ملت ما خیانت و ستم روا می‌دارد و تا وقتی دست امریکا و متحدانش از سرنوشت ملت ما کوتاه نشود، افغانها هرگز مزه صلح، عدالت و خوشبختی را نخواهند چشید.
