پورتو ریکو، کشوری تحت سلطه کامل امریکا
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در جمعه، 05 سرطان 1394
پورتو ریکو (Puerto Rico) کشوری کوچکی متشکل از چند جزیره در شمال دریای کارائیب است. این کشور ۹۱۰۴ کیلومتر مربع مساحت و حدود سه و نیم میلیون نفوس دارد. بیش از یک قرن سلطه دولت امریکا بر این کشور باعث شده که هویت مستقل ملی‌اش را از دست دهد. امروز عملا این جزایر تحت عنوان «قلمرو قانونا ثبت ناشده»، بخشی از خاک ایالات متحده امریکا محسوب میشود، رییس جمهور آن قانونا باراک اوباماست ولی مردم آن حق رای‌دهی در انتخابات امریکا را ندارند.
در سال ۱۵۰۸ شایعاتی در مورد وجود معادن تلا در این کشور پخش شد و اسپانیایی‌ها اولین کسانی بودند که جهت غارت منابع طبیعی، بر آن هجوم برده نامش را از «بوریکن» به «پورتو ریکو» (بندر ثروتمند) تغییر دادند. ستم اشغالگران اسپانیایی شمار زیادی از باشندگان اصیل این منطقه را به کام مرگ برد. کار شاقه، مزد کم، غذای ناکافی و برخورد وحشیانه با ساکنان آن باعث شد که بیماری‌های گوناگون در میان بومیان این سرزمین شیوع یافته و کسانی که از جبر سرمایه‌داران زنده مانده بودند، طعمه امراض شوند.
بعد از جنگ میان امریکا و اسپانیا بعلت منابع فراوان و موقعیت مناسب این جزایر، امریکا در صدد تصرف آن برآمده به تاریخ ۲۵ جولای ۱۸۹۸ به این هدف نایل گردید. در همان روزهای نخست، عساکر امریکایی با مقاومت عناصر آزادیخواه زیر رهبری فیدل ولز روبرو شدند ولی بزودی این جنبش مردمی شکست خورد چون در مقابل دشمن مجهز با توپ و تانک، اینان فقط چوب و اسلحه ابتدایی در دست داشتند. تا ۳۰ سال دوره رکود جنبش مقاومت بود و در این زمان عمدتاً نمایندگان خرده‌بورژوازی و بورژوازی ملی در راس مبارزه قرار داشتند.
پدرو البزو کامپوس (Pedro Albizu Campos) رهبر جنبش مقاومت مردم پورتو ریکو که توسط امریکا سالها زندانی و بالاخره به قتل رسید.
در سال ۱۹۳۰ یک چرخش بزرگ در جنبش استقلال‌طلبانه پورتو ریکو رخ داد. فقر روزافزون، گسترش بی‌سابقه سوء‌تغذیه در میان کودکان، عدم وجود خدمات صحی و تعلیم و تربیه، پایمالی حقوق ابتدایی شهروندان و بدبختی‌های دیگر باعث شد که کارگران و دهقانان و مردم تهی‌دست علیه بی‌عدالتی‌ها بپاخیرند. در این زمان پدرو البزو کامپوس در راس «حزب ملی پورتوریکو» که مردمی، مترقی و استقلال‌طلب بود، قرار گرفت. پدرو که بنا به مهارتش در سخنرانی شهرت داشت و از پوهنتون هارورد فارغ شده بود بین مردم «استاد» لقب یافت. «حزب ملی پورتوریکو» از بدو تاسیسش خواهان استقلال سرزمین شان از چنگال امریکاییان اشغالگر بود. این حزب در ابتدا راه مسالمت‌آمیز را پیش گرفته و در انتخابات شرکت نمود ولی شماری از اعضای سرشناس آن توسط عساکر امریکایی کشته شدند. با درس‌گیری از این امر، پدرو و حزبش دست به مبارزه مسلحانه زدند.
در قتل‌عام «پونس» صدها تن از مبارزان پورتو ریکو بدون محاکمه تیرباران شدند.
با شروع مبارزه مسلحانه، معترضان استقلال‌طلب در اولین اقدام خود وارد ساختمان کنگره شده و ۵ تن از خاینان را با ضرب گلوله مجروح کردند. سپس با وارد آوردن چند ضربه دیگر، اشغالگران امریکایی پدرو را تهدید بزرگ شمرده و حکم دستگیری وی را صادر نمودند. پس از مدت کوتاهی متجاوزین امریکایی پدرو را دستگیر و به مدت ۲۶ سال زندانی نمودند. باوجودی که او در این هنگام تحت فشار و شکنجه شدید قرار داشت، از داخل زندان حزب را رهبری می‌نمود. اعضا و طرفداران «حزب ملی پورتو ریکو» در گوشه و کنار ترور می‌شدند که مشهورترین آن قتل‌عام «ریوپدراس» و «پونس» است که صدها تن از مبارزان بدون محاکمه تیرباران شدند. شکنجه مداوم، شوک برقی، بیدارخوابی، نبود داکتر و اعتصاب غذایی باعث شد که پدرو البزو کامپوس نیز به تاریخ ۲۱ اپریل ۱۹۶۵ جان خود را از دست بدهد.
پس از کشتار و قتل‌عام‌های مداوم مبارزان ملی و ضدبیگانه پورتوریکو به دست بورژوازی دلال افتیده و ارزان به امریکا به فروش رسید تا جاییکه این کشور حال عملا بخشی از خاک امریکا محسوب میشود. امروز در پورتو ریکو قانون اساسی امریکا تطبیق گردیده و در راس دولت آن نیز رییس جمهور امریکا قرار دارد. این منطقه به عنوان جزئی از خاک امریکا، منحیث بندر انتقال مواد مخدر میان امریکای جنوبی و ایالات متحده استفاده شده و مردمش از ابتدایی‌ترین امکانات و حقوق انسانی محروم اند. هیچ سفارت‌خانه در آنجا وجود نداشته و تنها تعدادی از اهالی آن با تابعیت و پاسپورت امریکایی، قادر به سفر اند. پول رایج نیز دالر امریکایی است با آنکه هیچ اقدامی جهت رشد اقتصادی و بهبود وضعیت زندگی مردم این منطقه صورت نگرفته است.
نمونه‌هایی از جنایات امریکا در پورتوریکو:
۱- عقیم‌سازی زنان: در سال ۱۹۷۴ دولت امریکا بدون آگاهی دادن از تاثیرات جانبی و نتایج محتمل آن، داروهای عقیم‌سازی را بر روی زنان پورتوریکو آزمایش می‌نمود که نتیجتاً حدود ۳۹ در صد از زنان این کشور عقیم گردیدند.
۲- استفاده از سلاح کیمیاوی و بیولوژیکی: نیروهای امریکایی از سال ۱۹۴۱ الی ۲۰۰۳ در جزیره «ویکیوس» سلاح‌های مختلف‌النوع را آزمایش و حدود ده‌هزار تن زباله کیمیاوی را در این جزیره مدفون نمودند. این جزیره در یک سال ۱۸۰ روز به صورت تجربوی مورد بمبارد نیروهای امریکایی قرار گرفته و در نتیجه نظر به سایر نقاط پورتو ریکو، میزان ابتلا به سرطان در آنجا ۲۷ درصد افزایش می‌یابد.
۳- آزمایش تشعشعات بر مردم: پدرو البزو کامپوس رهبر حزب ملی پورتوریکو یکی از قربانیان آزمایش‌های تشعشعات بود. او هنگامی که در اسارت نیروهای امریکایی بسر می‌برد، بارها در معرض چنین تشعشعاتی قرار داده شد. داکتر کیوبای‌ای پس از کالبدشکافی جسد پدرو اظهار نموده بود که در بدن او علایم و سوختگی‌هایی دیده میشود که نشان‌دهنده آزمایش تشعشعات بر اوست.
۴- آزمایش داروی سرطان‌زا: داکتر کورنلیوس که بخاطر تجاربش بر روی انسان‌ها مشهور است، در سال ۱۹۳۱ در برنامه‌ای که توسط انستیتیوت راکفلر حمایه مالی می‌شد چند تن از اتباع پورتوریکو را با ویروس سرطان ملوث نمود که در اثر آن کم و بیش ۱۳ تن جان خود را از دست دادند. داکتر کورنلیوس گفت: «مردم پورتوریکو تنبل‌ترین، بیکاره‌ترین، دزدترین مردم این قاره هستند.... من نهایت تلاش خود را کردم تا با کشتن ۸ تن و تزریق سرطان این نژاد را از بین ببرم.»
۵- آزمایش داروی ضدحاملگی: این دارو توسط «گری‌گوری گودوین پین‌کاس» کشف گردید ولی از آن جایی که قانون امریکا اجازه تجربه آن بر شهروندانش را نمی‌داد، در سال ۱۹۵۵ داکتر گری‌گوری و تیمش پورتوریکو را جهت انجام آزمایش انتخاب و بر زنان فقیر و کارگر آن را تطبیق کردند که در همان ابتدا باعث مرگ سه دختر جوان شدند.
