«صلح» در قاموس حزب اسلامی جایی ندارد
- رده: از صفحات تاریخ ما
- نویسنده: نوید نابدل
- منتشر شده در سه شنبه، 21 ثور 1395
به ادامه سراب صلح در افغانستان، این روزها شورای ترشیده صلح از نهایی شدن مذاکرات با «حزب اسلامی افغانستان» سخن گفته و همزمان نمایندگان حزب اسلامی و دولت آمدن احتمالی گلبدین به کابل را پیشرفت مهم در راه اعاده صلح در کشور جار می‌زنند.
حزب اسلامی در گذشته هم شعارهای صلح و آرامش سرداده اما در عمل زخم‌های کاری بر پیکر میهن و مردم ما زده است. روزی که رژیم نجیب سقوط کرد، این حزب در ارگان مرکزی‌اش نوشت: «به هموطنان مسلمان اطمینان میدهیم که انشاءالله دیگر دوران جنگ در افغانستان پایان یافته است» («شهادت»، ۶ ثور ۱۳۷۱). اما چند روزی از این «اطمینان» نگذشته بود که در جنگ با تنظیم‌های همجنس‌اش آنچنان کابل را به مخروبه و حمام خون بدل کرد که تاریخ این شهر نظیرش را بخود ندیده بود. این حزب که از «صلح» و «ختم جنگ» سخن می‌گفت، در یک روز ۱۳۰۰ راکت کور بسوی کابل فرستاد که محشری در شهر برپا گشته هزاران تن بیگناه را شهید و تباه ساخت.
آنکس که از ماهیت حزب اسلامی شناخت دقیق داشته باشد، هیچگاهی نمی‌تواند به تبلیغات این حزب جنایتکار امیدی ببنند. حزبی که تاریخچه اش مملو از ستمگری و کشتار و مزدوریست و رهبرانش مسبب بحران و خونریزی در کشور بوده اند هرگز نمی‌تواند پیام‌آور صلح باشد. گروه تروریستی و جهالت‌پیشه‌ای که تا حال مسئولیت چندین حمله انتحاری در کابل را به عهده گرفته که در آن عمدتا غیرنظامیان به شهادت رسیده اند، چگونه می‌تواند یکباره فرشته صلح گردد؟ بطور مثال حمله انتحاری‌ای به تاریخ ۱۶ می ۲۰۱۳ در شاه‌شهید کابل رخ داد که ۱۳ هموطن ما در آن کشته شدند که هارون زرغون سخنگوی حزب اسلامی در صحبت با رسانه‌ها مسئولیت آنرا به عهده گرفت. کریم امین که از مذاکره‌کنندگان این حزب است، فقط چند ماه قبل بصورت وقیحانه در رسانه‌ها از حملات انتحاری دفاع می‌کرد.
با آنکه یک بدنه مهم حزب طی پانزده سال گذشته در کابل حضور داشته پست‌های کلیدی دولت پوشالی را در اشغال داشتند، ولی از سوی دیگر شخص گلبدین با چندتن از اطرافیانش از زیرلحاف آی.اس.آی مرتب شعار های عوامفریبانه ضدامریکایی سر می‌دادند. اما امروز که گلبدین آماده آمدن به کابل است، احتمالا از سوی بادارانش ماموریت جدیدی دریافت نموده که لازمه آن جور آمدن با ارگ و تیر شدن از خواست بیرون شدن نیروهای خارجی‌است.
حزب اسلامی، حزب جنایت و جنگ و تباهی است، صلح در قاموس آن جایی ندارد. این حزب در جریان مقاومت ضدروسی، از کاسه‌لیسان اصلی سی.آی.ای به شمار می‌رفت و با دریافت کمک های سرشار مالی و تسلیحاتی غرب، حتی همان زمان بیشترین نیرویش را در جنگ‌ها میان‌گروهی صرف می‌کرد که با داخل شدن تنظیم‌ها به کابل این جنایات به اوجش رسید.
هرگونه معامله با گلبدین و سایر جنایتکاران خیانت به مردم ما و زیرپا کردن ابتدایی‌ترین اصول حقوق بشریست. صلح با قربانی کردن عدالت هیچگاهی دست یافتنی نیست. همانگونه که بخشایش و نصب جنایتکاران و غداران در پست‌های دولتی طی ۱۵ سال گذشته افغانستان را به سلاخ‌خانه و فساتکده ویران بدل ساخت، پیوستن گلبدین خونخوار وطن ما را سوگوارتر و ویران‌تر خواهد کرد.
«شهادت»، ۶ ثور ۱۳۷۱
