حق التیام از پایگاه نظامی فورت هود تا زندان ابوغریب
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: فلیس بینیس
- منتشر شده در جمعه، 26 ثور 1393
سربازان برگشته از جنگ عراق و افغانستان، دولت ایالات متحده را در مقابل قربانیان بی‌گناه تمام طرف‌های جنگ جوابگو می‌دانند.
نویسنده: فلیس بینیس | مترجم: احمر
منبع: نشریه «تمرکز بر سیاست خارجی»، ۱۴ اپریل ۲۰۱۴
کشتار اخیر سربازان در پایگاه «فورت هود» و دیگر پایگاه‌های نظامی ایالات متحده، یکبار دیگر توجه مردم را به این مسئله معطوف نموده که سربازان برگشته از میدان‌های جنگ از امنیت و حمایت در سرزمین خود برخوردار گردند. روزنامه «واشنگتن پست» این فشارها بر سربازان بازگشته از جنگ را «جنگ بعدی» نام می‌نهد. ولی هر جنگی که در راه باشد، جنگ‌های فعلی در افغانستان و عراق و عواقبش ادامه دارند.
آمار گسترده خودکشی درمیان سربازان برگشته از عراق و افغانستان، افزایش شمار سربازانی که سلاح شان را به سوی همدیگر یا خود شان می‌گردانند، شیوع همه‌گیر «ناهنجاری‌های روانی پس از آسیب روحی» درمیان سربازان، تمام شان ریشه در جنگ دارند. جنگ‌های متجاوزانه و استیلاگر تاثیرات هولناک وسیع بر زنان و مردان جوان دارد که فرمان می‌گیرند تا در این جنگ‌ها بجنگند.
این فقط مربوط نیروهای نظامی ایالات متحده می‌گردد. ما همچنان مسوولیت اخلاقی و قانونی در قبال تاثیرات به مراتب بدتر جنگ بر میلیون‌ها افغان و عراقی داریم.
در مارچ ۲۰۱۴، در حدود ۱۰۰ تن در یکی از کلیساهای واشنگتن دی.سی که درمورد حادثه چند سال پیش بود، گردهم آمده و تاثیرات جنگ ایالات متحده در عراق را مورد بررسی قرار دادند. در آن شب، سربازان از نهاد «سربازان گذشته عراق برضد جنگ» و بعضی از والدین شان با فعالان عراقی برای کارگران و حقوق زنان، وکلای مدافع مستقر در ایالات متحده، متخصصان صحت عامه و دیگر فعالان، گردهم آمدند تا کارزاری را به نام «حق التیام» آغاز کنند. خواست این سربازان گذشته عبارت بود از ضرورت فوری برای پایان‌دادن اعزام عساکری که مبتلا به «ناهنجاری‌های روانی پس از آسیب روحی»، آسیب مغزی و دیگر زخم‌های مرتبط که در اثر جنگ به وجود آمده‌است. این ضرورت برمی‌گردد به ضربات روانی‌ای که سربازان برگشته از جنگ‌های پس از ۱۱ سپتامبر متحمل شده‌اند که منجر به خودکشی‌ها، قتل‌ها و خشونت‌های خانوادگی بین عساکر گردیده‌است.
اما «سربازان گذشته عراق برضد جنگ» یک قدم جلوتر رفته و درکنار خواست مراقبت‌های بهتر برای سربازان برگشته، می‌خواهند که دولت امریکا به ویران‌گری‌های –اجتماعی، محیطی و طبی– نیز رسیدگی کند که در عراق و افغانستان به جا گذاشته و هنوزهم کشور‌های مذکور دچار این آفت هستند.
نیروهای ایالات متحده دونیم سال پیش از عراق برگشتند. اما اشغال تقریبا یک دهه‌ای این کشور توسط امریکا –که نه تنها شامل اشغالش در ۲۰۰۳، بلکه مداخله پنتاگون در ۱۹۹۱ و تعزیرات اقتصادی جانکاه به رهبری ایالات متحده را نیز دربر می‌گیرد– زیربنای عراق را تباه کرد، محیط زیست این کشور را برهم زد و ساختار اجتماعی‌اش را تکه و پاره کرد. پیامدهای جنگ ایالات متحده در تار و پود شهرهای ویران، دریاهای کثیف‌شده، کوره‌های زباله‌سوزی سرطان‌زا و در وجود میلیون‌ها عراقی و همچنان ده‌ها هزار سرباز ایالات متحده پابرجاست.
سربازان برگشته از جنگ عراق و افغانستان در جریان جلسه ناتو در شیکاگو علیه جنگ اعتراض می‌کنند.
در ضمن، «واشنگتن پست» در یک اقدام نادر در سرصفحه‌اش از تاثیرات جنگ افغانستان بر افغان‌ها حرف می‌زند. اخیرا نشریه نامبرده به موشکافی پیامد‌هایی پرداخته که طی آن «تعداد روزافزون کودکان در اثر مواد انفجارنشده ایالات متحده که در همه مناطق افغانستان پخش شده، جان می‌دهند.» نشریه مذکور وضعیت را با عراق پس از خروج نیروهای امریکایی مقایسه می‌کند: «قسمی که نیروهای نظامی ایالات متحده افغانستان را ترک می‌کنند» و در ادامه گزارش می‌نویسد «آنان میراث مرگباری را به جا می‌گذارند: در حدود ۸۰۰ میل [۱۳۰۰ کیلومتر] مربع مساحت این سرزمین با نارنجک‌ها، راکت‌ها و سرگلوله‌های منفجرناشده آلوده شده‌است. نظامیان ساحات انداخت متعددی را تخلیه کرده‌اند که مملو از موادمنفجره اند. ده‌ها کودکی که اشتباها به ساحاتی رفته‌اند که به‌طور ضعیف نشانی شده، کشته یا زخمی شده‌اند.» و خبر شومی را علاوه می‌کند، «احتمال می‌رود که تلفات به سرعت افزایش خواهد یافت، چون بنابر گفته مقامات بلندرتبه، نظامیان ایالات متحده فقط از ۳ فیصد مساحت این ساحات که به‌طور نامنظم گسترش پیدا می‌کرد، مهمات خود را دور کرده‌اند.»
در کلیسای واشنگتن، فلم‌ساز و میزبان کهنه‌کار تلویزیون به نام فل دوناهوی [مجری یکی از برنامه‌های تلویزیونی در ایالات متحده که بیشتر روی سقط جنین، تحفظ مصرف‌کنندگان کالاها، آزادی‌های مدنی و مسایل جنگ می‌چرخد.] مجری این برنامه بود که در آن اعضای «سربازان گذشته عراق برضد جنگ» درمورد تجربه‌های شان گپ می‌زدند. مادر جوشوا کاستیل، مستنطق نظامی در زندان ابوغریب که در اثر سرطان در اگست ۲۰۱۲ از بین رفت، از زهری‌بودن کوره‌های زباله‌سوزی که مملو از پلاستیک و دیگر مواد زهری بوده‌اند، گزارش می‌داد. در ۲۰۰۴، جوشوا ۹۰ متر دورتر از این کوره‌ها برای هفت ماه زندگی و کار کرد و دود غلیظ آن را تنفس می‌کرد.
مژگان صوابی‌اصفهانی، زهرشناس محیطی مستقر در ایالات متحده، قضایای سرطان، سوءشکل‌های ولادی و دیگر مشکلات صحی را درمیان عراقی‌ها جمعاوری نموده، بخصوص در جاهایی که «مردم عام عراقی در معرض مرکب‌های زهری مانند جست و سیماب قرار گرفته‌اند.» او می‌نویسد: «می‌خواهم که آزمایش‌های وسیع محیط زیستی در عراق انجام شود.»
یانار محمد، زن عراقی فعال حقوق زنان، خواست که «به خانواده‌هایی که کودکان با سوءشکل‌های ولادی دارند، جبران خسارت شود. آن ساحاتی که آلوده [با مواد زهری] شده‌اند، باید پاک شوند.... ایالات متحده جوابگوی این مسئله است.»
این جوابگویی‌ها –به مردم عراق و افغانستان و به نیروهای ایالات متحده برگشته از سالیان جنگ و اشغال– تحفظ بیشتری را به نیروهای فعلی و اسبق ایالت متحده فراهم می‌سازد تا کنترول بهتر سلاح در پایگاه نظامی «فورت هود».
