استعفای مقام وزارت خارجه امریکا به دلیل انتقال «مخرب و ستم‌گرانه» تسلیحات به اسراییل
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: جک جانسن | مترجم: میرویس
- منتشر شده در پنج شنبه، 02 قوس 1402
نویسنده: جک جانسن | مترجم: میرویس
منبع: سایت «کامن دریمز» تاریخ نشر: ۱۹ اکتوبر ۲۰۲۳
قسمتی از نامه استعفای جاش پاول: «بدبختانه ما همان اشتباهات دهه‌های قبلی را تکرار می‌کنیم و من نمی‌خواهم از این بیشتر در آن سهم داشته باشم.»
یک مقام وزارت خارجه امریکا به دلیل تصمیم دولت بایدن مبنی بر ارسال اسلحه بیشتر به اسراییل در جریان حمله گسترده آن به نوار اشغال‌شده غزه که منتج به کشته‌شدن بیش از ۳۴۰۰ نفر، ویرانی زیربنا‌های ملکی و سرشکستگی باشندگان محصور این منطقه شد، استعفای خود را اعلام کرد.
«نمی‌توانم در حمایت از مجموعه‌ای این تصمامیم عمده سیاسی کارم را ادامه دهم. از جمله سرازیرشدن جنگ‌افزارهای بیشتر به یکی از طرف‌های درگیر که به نظر من کوتاه‌بینانه، نابودگرانه، ظالمانه و در تضاد با ارزش‌هایی است که ما دایماً آن‌ها را علم نموده‌ایم و من از صمیم قلب خود را به آن‌ها پابند می‌دانم: جهانی بناشده حول نظمی مبتنی بر قوانین، جهانی که تساوی حقوق و عدالت را به تعالی می‌برد و جهانی که نشیب تاریخ آن به سوی وعده آزادی و عدالت برای همه انسان‌ها مایل است.» استعفانامه جاش پاولی که ۱۱ سال به عنوان مدیر امور کنگره و عامه در دفتر امور سیاسی-نظامی وزارت خارجه امریکا کار کرده‌است.
پاول در نظارت بر انتقال تجهیزات ایالات‌متحده به متحدانش کمک کرد، کاری که او اذعان داشت: «عاری از معضلات و سازش‌های اخلاقی نبود.»
پاول می‌گوید: «با خود قول داده بودم: تا زمانی که احساس کنم نتایج مفید کارم نسبت به عواقب زیان‌بار آن سنگینی کند، خواهم ماند. در این ۱۱ سال، سازش‌های اخلاقی به مراتب بیشتر از آن‌چه به یاد می‌آورم انجام داده‌ام، هر کدام آن ناگوار، اما هر کدام با درنظرداشت و بدون خدشه بر تعهدی که در ذهنم بود. امروز از این سمت کنار می‌روم چون در مسیر فعلی، با توجه به ادامه -در واقع توسعه و تسریع- ارایه سلاح‌های مرگ‌بار به اسراییل، من به پایان آن جدال درونی رسیده‌ام.»
استعفای پاول ساعاتی پس از آن بود که جو بایدن، رییس‌جمهور امریکا، بنیامین نتانیاهو، صدراعظم اسراییل را در تل‌اویو در آغوش گرفت و بر «حمایت قاطع خود از اسراییل تاکید کرد» در حالی که مقامات ملل متحد، سازمان‌های حقوق بشر و متخصصان حقوق بین‌الملل اسراییل را به ارتکاب جنایات جنگی فاحش به شمول نسل‌کشی متهم می‌کنند.
کمیسیون مستقل تحقیقات بین المللی ملل متحد در مورد اراضی اشغال‌شده فلسطین، از جمله قدس شرقی و اسراییل، در گزارشی که اوایل این هفته منتشر شد اعلام کرد که «خسارات و تلفات ناشی از حملات اسراییل بالای غزه به دلیل عدم تناسب مزیت نظامی جنایت جنگی محسوب می‌گردند.»
این کمیسیون افزود: «جلوگیری از ورود مواد غذایی و تجهیزات طبی به غزه، نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه است.»
اگرچه دولت بایدن در مذاکره با مصر برای اجازه‌دادن به امدادرسانی بشردوستانه محدود به غزه از طریق مرز خود کمک کرد اما رهبران ایالات‌متحده تا امروز از درخواست آتش‌بس خودداری ورزیده و مصمم اند به تجهیز ارتش اسراییل حین آمادگی برای تهاجم زمینی ادامه دهند.
هف‌پست هفته گذشته گزارش داد که وزارت خارجه ایالات‌متحده به دیپلمات‌های امریکایی دستور داده که از کلمه «آتش‌بس» در مطالب مطبوعاتی استفاده نکنند و حتی برخی کارکنان دولتی در مورد تاوان‌های پرسیدن راجع به حمایت امریکا از حمله اسراییل به غزه اظهار دل‌واپسی نموده‌اند.
اخیراً، بسته‌های مهمات امریکایی، به اصطلاح «بمب‌های هوش‌مند» و سایر سلاح‌ها وارد اسراییل شده‌اند که حتی قبل از این نیز بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های نظامی امریکا بود. طبق گزارش‌ها، دولت بایدن در حال آماده‌شدن به درخواست از کنگره برای تصویب بسته کمک نظامی ۱۰۰میلیارد دالری جدید به اسراییل و اکراین است.
براساس گزارش‌های اسوشیتدپرس دولت بایدن «هم‌چنین از شرکت‌های دفاعی ایالات‌متحده می‌خواهد تا رسیدگی فرمایشات تسلیحاتی اسراییل را که قبلاً ثبت شده بودند، تسریع کنند». حامیان حقوق بشر هشدار داده‌اند که بدون اعمال محدودیت در استفاده از اسلحه امریکایی، خطر آن می‌رود که مقامات امریکایی شریک جرم جنایات جنگی اسراییل قلمداد گردند.
پاول در نامه استعفای خود استدلال می‌کند که واکنش دولت به خشونت‌های مرگ‌بار در اسراییل و غزه «عکس‌العمل عجولانه‌ای‌ست که بر اساس سوگیری تایید، سهل‌انگاری سیاسی، افلاس فکری و جمود بوروکراتیک به میان آمده‌است.»
به گفته پاول: «برخوردهای مذکور طی دهه‌ها نشان داده که امنیت برای صلح نه به امنیت منجر می‌شود و نه به صلح. واقعیت این است که حمایت کورکورانه از یک طرف در درازمدت برای منافع مردم هر دو طرف تباهی‌آور است. بدبختانه ما همان اشتباهات دهه‌های قبلی را تکرار می‌کنیم و من نمی‌خواهم از این بیشتر در آن سهم داشته باشم.»
