رهایی جامعه در رهایی زنان نهفته است!
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 17 حوت 1397
کمیته زنان «حزب همبستگی افغانستان» یکجا با «نهاد فرهنگی و اجتماعی ورس» از هشتم مارچ روز جهانی زن تجلیل به عمل آورد. این محفل که در آن صدها تن از اعضا و هواداران «حزب همبستگی افغانستان» و تعداد کثیری از شهریان کابل شرکت داشتند پس از چاشت ۱۷ حوت ۱۳۹۷ آغاز و برای دو ساعت دوام کرد. محفل در برگیرنده سخنرانی‌ها، اشعار، سرودها و آهنگ‌های اعتراضی به مناسبت این روز، می‌شد.
گرداننده محفل در نخست از همه‌ی شرکت‌کنندگان خواست تا در سوگ فرخنده‌ها، تبسم‌ها، رخشانه‌ها، ثریا‌ها و هزاران زن گمنام دیگر این سرزمین که هرروز تحت اشغال، ارتجاع، بنیادگرایی و مردسالاری قربانی می‌گردند و همچنان به پاس معصومیت هموطنان بی‌گناه ما که در حملات انتحاری طالبان و داعشیان خونخوار و بمباران ناتو و دولت دست‌نشانده کابل جان شان را از دست داده اند، به پا ایستاده لحظه‌ای سکوت کنند.
سپس شعر «باید آماده شد» که زنان افغان را به پیکار و ایستادگی در برابر ستم و استبداد حاکمان خونخوار فرا می‌خواند توسط رها دکلمه گردید، شعر با این پیام خاتمه یافت:
پـــــٌر دردمـــندتـــرین زنــان
سرزمــــــــــین مـــــــن
دست مــــرا فشرده تـر از قبـــل
قــــبضه کـــن
اینجــــــا
نیــــاز مــاست که عصیـــان می شـود
بــــاید شعـــــلــه شـــــد
بـاید برای پـرچـم انسـان ستـاره شـد
بــــاید آمــــــاده شـــــــد
سیلی غفار سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» از سخنرانان اصلی محفل بود، وی با صراحت تمام دروغ‌های خاینانه در مورد انتخابات مسخره‌ی ریاست جمهوری پیشرو و پروژه جورآمد با طالبان وحشی را که بیشرمانه «گفتگوهای صلح» جار زده می‌شود، در سخنانش افشا کرد.
سیلی غفار در آغاز صحبت‌هایش گفت:
«خوشحالیم که کمیته زنان حزب همبستگی افغانستان و انجمن فرهنگی و اجتماعی ورس موفق شدند تا هشتم مارچ را مشترک باهم تجلیل نمایند.
بسیار معمول است که روز جهانی زن را با تبریک گفتن و تحفه دادن به زنان برگزار می‌کنند، شاید برای مردم کشورهایی که در نتیجه مبارزه پیگیر آنان زنان به حقوق و آزادی‌هایی رسیده اند، تبریک و تهنیت گفتن معنا داشته باشد، اما برای زنان دربند افغانستان این روز تبریک‌گویی نه بلکه روز تسلیت‌گفتن و پیمان و کمر همت بستن برای پیکار جسورانه و بی‌امان علیه زن‌ستیزان حاکم بر زندگی و سرنوشت شان است. درحالی که سرزمین ما برای زنان به دوزخی مبدل شده و در گوشه گوشه آن دهشت و سفاکی بی‌مانندی علیه آنان جاری است، جایی برای تبریک گفتن باقی نمی‌ماند، فقط باید تسلیت گفت!»
وی در بخشی دیگر یادآور شد:
«می‌خواهم در همین جا به یکی از ترفندهای خاینانه اشغالگران امریکایی و دولت دست‌نشانده‌اش در مورد سواستفاده از زنان و خاک پاشیدن به چشم مردم ما اشاره نمایم. در همین دو سه روز پیش لیست کمیشنران جدید کمیسیون نامستقل انتخابات اعلام شد. درحالی که جنایت و بربریت علیه زنان در کشور بیداد می‌کند دو زن به عنوان رییس کمیسیون انتخابات و رییس کمیسیون سمع شکایات انتخاباتی، گویا انتخاب شدند. کاندیدان زن‌ستیز از جمله گلبدین تیزاب‌پاش با این کار می‌خواهند نشان دهند که دیگر چندان زن‌ستیز نیستند، همچنان دولت دست‌نشانده ع و غ به دستور باداران امریکایی خود مانند همیشه دو گدیگک را علم نمودند تا از یک طرف بگویند که زنان افغانستان به این اندازه توانمند شده اند که می‌توانند مهمترین انتخابات را در کشور رهبری کنند و از سوی دیگر شرم و رسوایی کمیسیون‌های قبلی را بپوشانند و نشان دهند که این کمیسیون متفاوت و عاری از تقلب خواهد بود چون توسط زنان رهبری می‌شود، پس بیایید رای بدهید! لیکن واقعیت امر اینست که این زنان کوچکترین فرقی با برادران فاسد و جنایتکار خود ندارند....»
خانم غفار در مورد وضعیت زنان چنین گفت:
«... ما می‌دانیم که ده‌ها مورد خشونت مخصوصا موارد مثل تجاوز جنسی ثبت دولت نمی‌شود و فامیل‌‌ها از ترس زورمندان و جنگسالاران که عامل اصلی اند و بخاطر حفظ آبروی خود به هیچ مرجعی شکایت نمی‌کنند.
... شاید ذکر چند نمونه جنایت علیه زنان فقط در سال گذشته کافی باشد تا دروغین بودن ادعاهای امریکا و دولت کابل را در مورد زنان ثابت سازد. فاطمه دختر ۲۵ ساله از ولایت بادغیس چند ماه قبل توسط چهار جانی مسلح تنظیمی، در برابر چشمان پدرش مورد تجاوز دستجمعی قرار گرفت. شوهر فاطمه بارها به دولت فاسد و وزارت امور زنان که در راس آن یک طالب زن نشسته مراجعه کرده اما قضیه آنان مانند ده‌ها قضیه دیگر جنایت زیر زده شده است. خدیجه ۲۳ ساله مادر کودک سه ماهه در هرات در ماه قوس خود را آتش زد. او مانند هزاران زن دیگر افغان از ظلم و تعدی شوهرش به ستوه آمده بود...»
همچنان در قسمتی از محفل کلپ‌هایی از چند مادر داغدیده کشور ما که اشک همگان را جاری ساخت به نمایش گذاشته شد. کلپ معرفی گوشه‌هایی از زندگی و مبارزه زنان قهرمان تاریخ ما نیز در این محفل نمایش داده شد که با کف زدن‌های مکرر مورد استقبال حاضران قرار گرفت.
سید جواد کریمی مسوول «نهاد فرهنگی و اجتماعی ورس» در سخنان خود گفت:
«فرا رسیدن روز جهانی زن را به تمام زنان جهان و مخصوصا به زنان درد دیده و رنجدیده افغانستان و مخصوصا شما خواهران و مادران گرامی تبریک عرض می‌کنم.
به نظر من حضور شما در این برنامه به معنای احترام گذاشتن به گلوی بریده تبسم‌ها، دریای خون موعود و فرخنده‌های تاریخ و رخشانه‌های روزگار است.
... اساسی‌ترین و عمده‌ترین عنصر نیازمندی زنان سرزمین شناخت و آگاهی سیاسی و مبارزه قاطع آنان می‌باشد، شناخت از تزویرگران، شناخت از بنیادگرایان افراطی، شناخت از حکومت پوشالی، شناخت از جهادی‌های فاسد، شناخت از امپریالیزم بزرگ جهانی که اصول کاری آنان استعمار، استثمار، خیانت، جنایت و ساختن لانه‌های تروریزم در سطح منطقه و جهان می‌باشد.
... من از تمام زنان این سرزمین به عنوان یک فرد این جامعه دعوت به عمل می‌آورم که بیایید در کنار سیلی‌ها، بلقیس‌ها و ملالی جویاها ایستاد شویم و تحت یک چتر برای مبارزه آگاهانه یکجا شویم تا آینده اجتماعی و سیاسی افغانستان را به یک آینده انسانی مبدل کنیم.»
«حزب همبستگی افغانستان» به مناسبت روز جهانی زن از چند زن زحمتکش و مبارز که الگوی خوب در عمل و کار بودند تقدیر نمود.
گروه موسیقی ۹۹٪ آهنگ بی‌کلام را تحت عنوان «همبستگی» تقدیم حاضران در محفل نمودند که با گرمی مورد استقبال واقع شد.
«گروه موسیقی ۹۹٪ »
یکی از دختران جوان نوشته‌ای را آماده و تقدیم شرکت‌کنندگان کرد که در آن پرده از جنایات حاکمان ستمگر و جامعه مردسالار برداشت. وی در بخشی گفت:
«خاموشی ننگ است؛ کنج اتاقم هرگز نمی‌نشینم؛ کتاب تعصب را پاره می‌کنم و سرزمینم را خواهم ساخت و جنایتکاران را به پشت میله‌ها خواهم فرستاد. بدین مناسبت می رزمم.»
سرود «دختر اگر آگاه شود» توسط گروپ سرود دختران خوانده شد و قسمت‌های از مستند «من انقلابم!»؛ از مبارزه سه زن از سه کشور که سیلی غفار جز آنان می‌باشد نیز به نمایش گذاشته شد.
سرود «دختر اگر آگاه شود»
در قسمت پایان برنامه «گروه موسیقی تارها» ترانه‌ی جدید شان را بنام «دست بردار» که توام با تعهد نسبت به مردم بود ارایه کردند.
«گروه موسیقی تارها»
