متن سخنان بلقیس روشن در دیدار با گزارشگر ویژه ملل متحد
- رده: از سایت‌های دیگر
- نویسنده: بلقیس روشن
- منتشر شده در چهارشنبه، 08 سنبله 1402
در ۲۶ اگست ۲۰۲۳، ریچارد بنیت، گزارشگر ویژه ملل متحد دیداری با جمعی از افغان‌ها در آلمان داشت که بلقیس روشن، این صدای مردم دردمند افغانستان، نیز در آن جمع حضور داشت. در ذیل متن سخنان بلقیس روشن را می‌خوانیم:
امریکا و متحدانش در یک معامله ننگین افغانستان و مردمش را دو دسته به گروه وحشی طالبان تسلیم کردند. بارها افشا نمودم که این یک خیانت به مردم افغانستان است، آنچه زیر نام «صلح» در کشور من صورت گرفت، صلح نه بلکه دهشت و معامله با یک گروه تروریستی و خونخوار بود.
امروز مردم افغانستان مخصوصا زنان با فاجعه روبرو اند. افغانستان تنها کشوری‌ست که زنان و دختران آن از حق تحصیل و زندگی محروم اند.
آقای بنیت، من به‌نمایندگی از مردم و زنان افغانستان برای تان بسیار واضح ابراز می‌دارم که صدور اعلامیه از سوی سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی و «ابراز نگرانی» نسبت به مردم افغانستان هیچ دردی از هزاران درد مردم ما را درمان نمی‌کند. ملل متحد چهل سال است که در افغانستان سیاست به‌شدت مغایر با خواست‌های مردم ما در پیش گرفته است و همیشه بازیچه‌ای در دست امریکا و غرب بوده تا از طریق آن سیاست‌های استعماری شان را پیش برند. ملل متحد خونخوارترین سران طالبی را از لیست سیاه خود بیرون کرد و زمینه نصب شان به کابل را مهیا نمود.
لطفا سرنوشت میلیون‌ها زن و دختر افغان را به معامله نگیرید، چهل میلیون دالری که هفته‌وار به طالبان فرستاده می‌شود قطع گردد، آنان این پول را جهت پیشبرد اعمال تروریستی و زن‌ستیزی به کار می‌برند، و این کمک‌ها به مردم نیازمند نمی‌رسند. از همینرو در سراسر افغانستان مردم ما تحت وضعیت فاجعه‌باری بسر می‌برند.
هرچند انتظار هر تغییر مثبت از طالبان بی‌جا است، اما صرفا خواست بازگشایی مکاتب و مراکز آموزشی برای زنان از طالب، یک هدف به شدت ناقص است. طالبان سیستم تعلیمی را به دستگاه دینی و تروریستی بدل نموده‌اند تا کودکان و جوانان ما را با روحیه خشونت‌پرور و آماده برای انتحار و انفجار و جنایت پرورش دهند و این نه تنها برای افغانستان که منطقه و جهان یک خطر جدی‌ست. ولو به دختران اجازه تعلیم داده شوند، نبود این گونه مکاتبی که در آن از علم و دانش خبری نیست، به بود آن ارجحیت دارد.
زنان معترض مورد حمله قرار می‌گیرند، نهادهای بین‌المللی باید صدای این زنان شوند. به جای تبلیغ و رکلام‌کردن چند زن لابی‌گر طالبان که خود مسبب این وضعیت اسفبار اند، باید به زنانی که شجاعانه در داخل علیه طالب می‌رزمند زمینه داده شده فریاد دموکراسی‌خواهانه شان شنیده شود.
عفو عمومی طالبان دروغ است، آنان کارمندان دولت سابق مخصوصا بخش نظامی و فعالان حقوق بشر را میکشند، باید در این مورد صدا بلند شود.
دنیا افغانستان را به باد فراموشی سپرده است. نباید قضیه افغانستان و فاجعه حقوق بشر و فاجعه انسانی در آنجا در تاق بلند گذاشته شود. اعمال تروریستی، زن‌ستیزانه طالبان افشا گردد، دنیا درمورد آن جدی صحبت کند.
با طالبان نه بهعنوان دولت رسمی بلکه بهعنوان جنایتکارانی که دست آنان به خون مردم بی‌گناه افغانستان آغشته است و نیرویی که می‌کوشد افغانستان را مرکز تروریزم و دهشت سازد برخورد شود. این کمترین انتظاری است که ما از دنیا و نهادهای حقوق بشر داریم. اگر به این هشدارهای نیروهای دموکراسی‌خواه افغانستان توجه جدی نشود، جهان شاهد ضربات خردکننده تروریزم برخاسته از افغانستان خواهد بود.
