نگذاریم جانیان حاکم با حافظه ما بازی کرده دهشت علیه فرخنده به فراموشی سپرده شود!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 28 حوت 1395
دو سال از زجرکش‌شدن فرخنده گذشت، وحشتی که انسان‌های باوجدان افغانستان و جهان را تکان داد اما برای «مقامات» نامحترم آب از آب تکان نخورد و تا امروز عاملان اصلی این سفاکی کم‌نظیر مانند شرف بغلانی، حبیب ده‌افغانان و سرجنایتکاران حامی اینان به جزای اعمال شان نرسیده آزاد می‌خرامند. چند عنصر زن‌ستیز و مفلوک مانند ملا ایاز نیازی، سیمین حسن‌زاده، زلمی زابلی، حشمت ستانکزی به دفاع از قاتلان شهید فرخنده برخاستند و اگر مورد بمباران نظرات کاربران فیسبوک قرار نمی‌گرفتند، مطمئنا که جمع وسیعی از دولتی‌های همفکر و هم‌کیش شان برای مسلمان‌نمایی به آنان می‌پیوستند.
زجرکش‌شدن فرخنده و روند محاکمه نمایشی و مضحک چند تن یکبار دیگر به اثبات رسانید که در کشوری تحت اشغال امریکا و در گرو ستمکاران میهنفروش، عدالت و برابری ذره‌ای ارزش نداشته و بخصوص وقتی قربانی یک زن باشد، سران فاسد و مرتجع آن را با خونسردی خاینانه زیر می‌زنند. اشرف غنی میزان ضدمردمی بودنش را زمانی آفتابی می‌سازد که از برابر این فاجعه تکان‌دهنده بی‌خیال می‌گذرد اما هم و غمش را این تشکیل می‌دهد که چگونه از جیب ملت فقیر و ماتم‌زده به شیوه‌های گوناگون پول به خزانه دولت انتقال داده جیب‌های مقامات چپاولگرش را چاق‌تر سازد.
از شیوه‌های معمول جانیان حاکم برای فرار از محاکمه مردمی، پرده‌اندازی بر جنایات و خیانت‌ها از طریق کمسیون‌سازی و شیوه‌های عوامفریبانه دیگر است. در مورد فرخنده شهید نیز نخست برای منحرف‌ساختن اذهان عامه کمسیونی که در راس آن زنان سرکاری و معامله‌گر قرار داشتند ایجاد گردید که کدام دستاوردی نداشت. متعاقبا برای فرونشاندن خشم مردم محاکمه علنی اما مسخره برگزار شد. اما در عمل نه تنها برای مجازات شایسته عاملان اصلی این وحشت کاری صورت نگرفت که برای بستن دهان خانواده و دادخواهانش کارزاری به راه انداخته شد. نهادهای دولتی با سنگ‌اندازی‌ها و مشکل‌تراشی‌های پیاپی کوشیدند مانع ساخت «منار یادبود شهید فرخنده» توسط حزب همبستگی گردند که خوشبختانه در اثر پافشاری فعالان حزب و حمایت مردم این منار به پایه اکمال رسید. در نخستین سالگرد پرپرشدن فرخنده، وقتی خانواده وی و بخصوص مادر باشهامتش در برابر رسانه‌ها ظاهر شده از بی‌پروایی دولت در محاکمه عاملان جنایت علیه دلبندش ابراز انزجار کرد، مورد تهدید قرار گرفته برای تطمیع او تلاش صورت گرفت.
بعضی عناصر ابن‌الوقت و بزدل که تاپه «جامعه مدنی» را هم بر پیشانی شان حک کرده اند، وقتی دیدند قضیه فرخنده را نمی‌شود پروژه بسازند، آنرا کنار گذاشته سکوت اختیار کردند. امروز هم آخرین تحقیقات و گزارش‌ها می‌رسانند که اکثر متهمان آزاد گردیده و خبری از فیصله نهایی نیست. حتا سپوژمی وردک، معین وزارت امور زنان «از نفوذ و دخالت برخی از زورمندان در نهادهای اجرایی و قضایی دولت در پیوند به این قضیه» سخن می‌گوید ولی ای کاش وجدان و جرات نام گرفتن شان را می‌داشت یا با دیدن این همه خیانت در برابر زن افغان از این مقام بی‌ارزش استعفا می‌داد.
«حزب همبستگی افغانستان» به مردم زجرکشیده و نیروهای پیشرو کشور ندا سر می‌دهد که دست به دست هم داده و علیه ستمکاران مرتجع بنیادگرا و غیربنیادگرا برخیزیم ورنه روزگار هر زن و مرد این سرزمین بهتر از فرخنده نخواهد بود. باید اجازه نداد که با حافظه ما بازی شود. حداقل کاری که می‌توان کرد این است که در سالروز مرگ فرخنده به جاده‌ها ریخته نگذاریم با خون فرخنده، رخشانه، تبسم و هزاران زن گمنام دیگر افغانستان معامله صورت گرفته راه برای ددمنشی‌های شدیدتر در برابر زن افغان هموار گردد. سکوت ما، مرگ ماست!
حزب همبستگی افغانستان
۲۸ حوت ۱۳۹۵ – ۱۸ مارچ ۲۰۱۷
