مرگ انسان‌های معصوم در جنگ بزدلان

مرگ انسان‌های معصوم در جنگ بزدلان

ارتش امریکا با حمله بر افغانستان در ۷ اکتوبر ۲۰۰۱ اعلان نمود که با سلاح‌های پیشرفته و دقیقی که در اختیار دارد، غیرنظامیان هدف قرار نخواهند گرفت. اما بر اساس آمار یک استاد پوهنتون امریکایی، فقط طی سه ماه اول جنگ در کشور ما، ۳۷۶۷ تن از غیرنظامیان را کشت و بدینصورت انتقام خون حدود سه‌هزار تنی را که در یازدهم سپتامبر کشته شده بودند از مردم بیگناه ما گرفت. اما ارقام کشته‌های غیرنظامی بدست امریکا و نوکرانش طی ۱۵ سال گذشته به صدهاهزار تن می‌رسد و این موج کشتار و وحشت شدیدتر از پیش ادامه دارد.

سویماس میلنی در مقاله‌ای در روزنامه «گاردین» (۲۰ دسامبر ۲۰۰۱)، در همان ابتدا قتل‌عام افغان‌ها بدست امریکا و متحدانش را محکوم کرده پیش‌بینی کرده بود که «امریکا و دنباله‌روانش ‌آماده اند هزاران تن را در جنگ زبونانه شان قربانی کنند.»

ترجمه کامل این مقاله را در ذیل تقدیم می‌دارم.



مرگ انسان‌های معصوم در جنگ بزدلان

نویسنده: سویماس میلنی | مترجم: احمر
منبع: «گاردین»، ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱


هزینه خون در «جنگ علیه تروریزم» امریکا در حال روشن‌شدن است که نه توسط بریتانیا یا امریکا، یا حتا نه تا به حال توسط رهبران القاعده و طالبان که مسوول حمله ۱۱ سپتامبر بر نیویارک و واشنگتن پنداشته می‌شوند، پرداخت می‌شود. در عوض، این هزینه توسط افغان‌های عام پرداخت می‌شود که هیچ‌ دستی در این قساوت‌ها ندارند، نه حکومت دینی طالبان را انتخاب کرده‌اند که بر آنان حکمروایی می‌کند و نه نقشی در تصمیم اجازه اقامت بن‌لادن و دوستانش داشته‌اند.

پنتاگون (وزارت دفاع امریکا) در مورد تعداد انسان‌هایی که در زیر باران موشک‌های آنان بر افغانستان کشته شده‌اند، ذاتا سکوت اختیار می‌کند. مساله‌ای که به‌شدت حساسیت در امر تاثیرگذاری حمایت جهانی از جنگ دارد، سخنگویان دولت امریکا درمورد گزارش‌های تلفات غیرنظامی با این جواب طفره رفته‌اند که «به‌طور مستقل تصدیق نشده است»، یا گاهی هم انکار می‌ورزند که ابدا کسی کشته نشده است. در این مسئله، رسانه‌های امریکایی به‌ویژه مددرسان بوده‌اند. پس از گذشت ۷ هفته بمباران، نشریه «لاس آنجلس تایمز» زحمت به خرج داده و گمان زد که «کم از کم ده‌ها تن غیرنظامی» کشته شده‌اند.

«نخسیتن دستاور جنگ علیه تروریزم این است در کابل ائتلاف شمال بر اریکه قدرت نصب شدند، آنانی که تروریزم پیشه‌ اصلی شان است و برای بیش از ۲۰ سال شیوه‌ی زندگی شان بوده است.

در ۱۲ سپتامبر، در فهرست اهداف هیچ‌کس این نبود که رییس‌جمهور ائتلاف شمال، ربانی که از دهه ۱۹۷۰ بدینسو علیه معتدل‌ترین روندهای سیکولار مدرنیته کشورش در ستیز است، دوباره تاج‌پوشی شود.»
اندریو موری، روزنامه «گاردین»، ۱۶ نوامبر ۲۰۰۱

اکنون برای نخستین بار، تحقیق باقاعده مستقل توسط مارک هیرولد، پروفیسر اقتصاد از امریکا در «پوهنتون نیوهمپشایر»، پیرامون تلفات غیرنظامیان در افغانستان صورت گرفته است. براساس گزارش‌های تاییدشده توسط موسسات خیریه، ملل متحد، شاهدان عینی، چینل‌های تلویزیونی، اخبار و خبرگزاری‌ها، آقای هیرولد تخمین می‌زند که از ۷ اکتوبر تا ۱۰ دسامبر حداقل ۳۷۶۷ غیرنظامی در بمباران امریکا کشته شده‌اند. این یعنی مرگ بطور اوسط روزانه ۶۲ انسان بی‌گناه، و تعداد بالاتری از ۳۲۳۴ تنی که تا به حال تصور می‌شود در حملات یازدهم سپتامبر نیویارک و واشنگتن به قتل رسیدند.

مطمئنا که مجموعه‌ی پروفیسر هیرولد یک رقم تخمینی است. هرچند، نکته‌‌ی قابل ستایش در کار وی نه تنها شیوه بررسی چندجانبه با باریک‌بینی است بلکه گمانه‌زنی محافظه‌کارانه او است که در هر قضیه به کار بسته شده است. آمار مذکور مشمول آن عده‌ای نمی‌شود که پسانتر بنابر زخم‌های برداشته از بمباران جان باخته‌اند؛ نه هم کشته‌شدگان ده روز اخیر (ارقام تا ۱۰ دسامبر را نشان می‌دهد و مطلب در ۲۰ دسامبر نوشته شده)؛ و نه هم کسانی که از اثر سردی و گرسنگی بنابر سکته‌گی در دریافت کمک‌های خیریه و یا هجرت اجباری توسط بمباری به کام مرگ رفته اند. تعداد کشته‌شدگان نظامی را نیز شامل نیست که براساس تخمین کارشناسان با درنظرداشت تجارب گذشته‌ی تاثیرات بمباران اشباع(۱) به ۱۰ هزار تن می‌رسند، و اسیران جنگی‌ای که در شهر مزار، قلعه‌ی جنگی، میدان‌هوایی کندهار و جاهای دیگر کشتار شدند.

مدافعان جنگ تاکید می‌ورزند که این تلفات مایه‌ی تاسف ولی ناگزیر است و تاثیرات سوء یک عملیات جنگی عادلانه برای ریشه‌کنی شبکه‌های جهانی تروریستی بشمار می‌رود. آنان این استدلال را پیش می‌کشند که قتل غیرنظامیان افغان و حمله بر برج‌‌های دوگانه یک جهان از یکدیگر دور اند. در قضیه قربانیان افغانستان، امریکا قصد کشتن آنان را نداشت.

در حقیقت، چنانچه پروفیسر هیرولد استدلال می‌نماید که تعداد بالای کشته‌شدگان غیرنظامی افغان به‌طور مستقیم از شیوه‌ رزمی و هدف‌گیری امریکا و بریتانیا ریشه می‌گیرد. تصمیم تکیه بر قدرت هوایی از ارتفاع بالا، هدف‌گیری زیرساخت‌های شهری و حمله مکرر بر شهرها و روستاهای به‌شدت پرجمعیت، بازتاب این امر است که نجات جان عساکر و پیلوتان امریکایی عمدا سبک و سنگین شده است، اما نه در بدل زندگی دشمن اعلان‌شده یعنی طالبان، بلکه شهروندان افغانستان. طی دو ماه گذشته، هزاران انسان بی‌گناه کشته شدند که به‌طور عمده تاثیر سوء تصادفی تصمیم سرنگونی رژیم طالبان نیست، بلکه کم‌ارزش پنداشتن جان شهروندان افغان توسط برنامه‌ریزان نظامی امریکاست.

نوامبر ۲۰۰۱: حمله طیاره ای‌سی-۱۳۰ امریکایی بر قریه زراعتی چوکر کاریز (کندهار) که منجر به مرگ حداقل ۹۳ تن شد.
نوامبر ۲۰۰۱: حمله طیاره ای‌سی-۱۳۰ امریکایی بر قریه زراعتی چوکر کاریز (کندهار) که منجر به مرگ حداقل ۹۳ تن شد.

حمله بر اهدافی همچون بند برق کجکی، مرکز مخابرات کابل، دفتر تلویزیون الجزیره، لاری‌ها و بس‌های مملو از افراد ملکی و تانکر‌های تیل غیرنظامی و کشته‌های این رویدادها را دیگر نمی‌توان اشتباه پنداشت. عین نکته درمورد استفاده بم‌های خوشه‌ای در مناطق شهری نیز صدق می‌کند. لیکن، افکار عامه غرب درباره‌ چیزی که به نام آنان صورت می‌گیرد، بی‌تفاوتی است. پس حمله طیاره ای‌سی-۱۳۰ امریکایی بر قریه زراعتی چوکر کاریز (کندهار) که منجر به مرگ حداقل ۹۳ تن شد، مقام‌های رسمی پنتاگون چنین اظهار داشتند: «مردم مرده‌اند، چون ما می‌خواهیم که آنان بمیرند.» درحالی‌که دونالد رامسفیلد، وزیر دفاع امریکا، این طور ابراز نظر نمود: «با آن قریه مشخص دیگر هیچ‌کاری کرده نمی‌توانم.»

دیروز رامسفیلد با پیش‌بینی احتمال حملات بیشتر به‌شمول حمله بر شهر لندن، به‌طور غیرمستقیم تصدیق نمود که هنوز چقدر حمله نظامی افغانستان (با هدف محاکمه بن‌لادن و رهبری القاعده) تاثیر اندکی بر خطر تهدید دهشت‌افکنی داشته است. برای کشته‌شدگان افغان، هیچ‌گونه مراسم سکوت رسمی جهت ادای احترام، اعلان فوتی در روزنامه‌ها و شرکت روسای جمهور در مراسم خاکسپاری شان در کار نخواهد بود، چنانی که برای قربانیان حملات برج‌های دوگانه صورت گرفت. هرچند چیزی که به‌طور ظالمانه به نمایش گذاشته شد این است که امریکا و دنباله‌روانش ‌آماده اند هزاران تن را در جنگ زبونانه شان قربانی کنند.



یادداشت:
۱ - بمباران اشباع یا بمبارانِ گسترده بمباران هواییِ بزرگ و همه‌جانبه‌ای است که به گونهٔ پیشرونده‌ای آسیب‌های زیادی را به بخشِ مشخصی از یک منطقه وارد کند. (دانشنامه ویکی‌پیدیای فارسی)



مقالات مرتبط:
جنایات جنگی امریکا در ولسوالی اچین
جنایت جنگی نیروهای امریکایی در پکتیکا و خاموشی ارگ و رسانه‌ها
افشاگری و عذرخواهی کارمندان سابق طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا
افغانستان، آزمایشگاه سلاح‌های امریکایی
فرشته های مرگ افغانستان
صحنه‌هایی از وحشت و بربریت نیروهای امریکایی
پدیده خطرناک خصوصی‌سازی جنگ‌های پنتاگون
تحقیر و آسیب در افغانستان:‌ جنگ غیرقانع‌کننده‌ امریکا علیه تروریزم
جنایت جنگی امریکا در کندز علیه غیرنظامیان
ارزش یک افغان برای نیروهای امریکایی چقدر است؟
نگاه گذرا بر جنایات جنگی ایالات متحده در افغانستان